Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
errébeska. (d). adberbioa. Botaka, gonbitoka.   Vomitando. Errébeska jardun juat. Gonbittoka eiñ, errebeska eiñ. Don. Ia galdua. Sin. gónbittoka.
errebez. Ik. errébezka.
errébezka. (d). adberbioa. ERRÉBEZ. Pelotan aldrebesko aldetik jotzen, ukalondoa paretara begira dela, tenisean bezala.   Jugar a la pelota con el revés. Iri nai dokenian errebezka jokatukostat./ Errebezka daukau partidua./ Orrek errebez be irabaziko dosta. Ik. errebezkára.
errebezkára, errebezkaría. (d). izena. Ezkerraldetik datorren pelotari aldrebeska eskuinez emandako kolpea, eta alderantziz. Baita, era horretara emandako belarrondokoa edo zartada.   Golpe con el revés. Egundoko errebezkaria jo juan zabalera./ Ixilik egon ari errebezkara bat artu nai ezpok. Ik. errébezka.
errebídau. (d). du aditza. Harri handi bat edo objektu astun bat mugitu handik eta hemendik bultza eginez.   Mover o cambiar de posición un objeto pesado empujándolo alternativamente; revirar. Traban zeuan arri aundi aura alde batetik bestera errebidauaz kostata kendu giñuan bidetik.
errebíttau, errebittáua. (d). adjektiboa. Ezpain bueltatuengatik bakarrik entzun dut.   Revirado. Sólo lo he oído decir de los labios revirados. Gerra denporan gurian egon zuan teniente zittal bat. Jenixo bat bajaukan jenixo bat, ezpan errebittau arekin... Klem./ Kuriosua don beroi errebittautako ezpanokin. Klem. Jenio txarraren ezaugarri omen dira ezpan errebittauak.
errébuelta, errébueltia. (b). izena. Errepideko bihurgunea.   Curva de camino. Irugarren errebueltan jo dau baztarra./ Or pasau da abixada baten, errebueltia artu ezindda. Ik. bidébuelta.
erredios!. (c). interjekzioa. ERRE DIOS. Rediós. Erre dios, guk artu giñuan sustua.../ Kendu paretik, errediós! Bi hitz gisa entzun ohi da normalean —eta ahotsa jaso gabe—, esaldi hasieran, batez ere. Badira hitz batean eta altutik errediós! esaten dutenak ere, esaldi bukaeran, gehienbat. Gauza bera gertatzen da errekoño eta errekontxorekin.
errédittu, errédittua(k). izena. Rédito, interés. Urtetan ibili zan erredittuak pagau ezindda. Pluralean, batik bat. Sin. intéres, korrídu.
erredoble, erredoblia. (c). Redoble de tambor. Erredoble luzie jo nauen jentie neuana juntau zein. (AA ArrasEus, 234. o.) .
errédondo. 1. errédondo, errédondua. (b). adjektiboa. Borobila.   Redondo, -a. Aurten tomatiak erredondo-erredonduak dare. Adinekoek ere normal darabilte. Sin. biríbil. errédonduan jarri. (c). Colocar(se) en círculo. Pagopian bazkaldu giñuan erredonduan jarritta. Sin. biribillían jarri. 2. errédondo, errédondua. (b). izena. Redondo (haragia). 3. erredondo. izena. Ik. biríbil-txápa.
errédondoko, errédondokua. (d). izenlaguna. Borobil formakoa edo. Nagusiek erabilia. Mai bat, familixia, eta etara ontzixa, ontzixa erredondokua, ta, araxe etara ta danak andixek. Ben.
errefrésko, errefréskua. (d). izena. (Eibar) Otamena.   Refrigerio. Eztegu-bazkaittara ez, baiña neska-lagun guztiok gonbidau gaittun errefreskura.
erregadíxo, erregadixúa. (b). izena. Regadío. Siku dago ta erregadixua ipiñi biotset letxugei.
erregálau. (a). du aditza. Regalar.
erré-gáldara, erré-gáldaria. (d). izena. Gaztainak erretzeko danbolina. Erregaldaria ero danboliña, bixak gauza bat. Sin. danbolíñ. erregaldaria lakotxe burua. (d). esapidea. (Eibar) Buru handia.
erregaldóstu. (d). aditza. Zerbait ur irakinetan sartuta izan. Sin. galdostu.
errégalo, -u, errégalua. (a). izena. Regalo. Ik. txarri-erregalo.
errégalo-papel, errégalo-papela. (b). izena. Papel de regalo.
errégau. (b). du aditza. Regar.