Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
éztulka. (a). adberbioa. Tosiendo. Gau guztia eztulka pasau dau.
fabonu, fabonua. izena. (Eibar) "Piezak illuntzeko edo pabonatzeko taillarrari deitzen jako fabonua." (SB Eibetno).
fabóre. 1. fabore, faboría. (a). izena. Mesedea.   Favor. Eztakizu zelako faboria ein ddostazun autua ekartziakin. Ant. fabórez. 2. fabore. (b). posposizioa. Alde.   A favor de. Milla duro jokatu dot zure fabore./ Aizian fabore etorri giñan denpora guztian. NOREN fabore. Sin. alde. Ik. kontrafabóre jokatu.
fábrika, fábrikia. (a). izena. FRÁBIKA. Fábrica. Gure gazte denporan etzan ainbeste frabika. Trabena, frabika, Planpona... esaten zuten lehengo zaharrek.
fabríkante, fabríkantia. (c). izena. FRABIKANTE. Fabricante, empresario. FRABIKANTE ere esaten zen, baserritarren artean behintzat. Fabrikantiak urte onak arrapau zittuen.
fader, faderra. (d). izena. (Oñati) FADAR. Ermitaño.   "Así llamaban al ermitaño de San Elías. Faertzaia eiñ: hacer el oficio de ermitaño." (Izag Oñ)
fáfo, fáfua. (c). izena. (Eibar) "Banquete, comilona. Gaur gabian fafua dogu Badetenian ogei lagunek.
failláu. 1. faillau. (b). du aditza. Huts egin.   Fallar. Barkatu zeozetan faillau badou./ Biar etorri, ez faillau gero e. 2. failláu, failláua. (d). adjektiboa. (eufemismoa.) Burutik guztiz sano ez dagoena.   Persona a la que le falla la cabeza. Oin be ei dao faillaua pixkat, ezta, mutilla Basalgon. Nik eztot ezautzen... Gauza batzutan ondo plantatze i zan, errezoietan da, baiña faillaua. Hil.
fáillo, fáillua. (b). izena. Fallo. Faillo aundixa euki dozu amai ez esatiakin./ Beti failluak topatzen zabitz./ Orrek buruko faillua jaukak.
faisan, faisána. (b). izena. Faisán.
falsá-eskuadra, falsá-eskuadria. (c). izena. Angeluak neurtzeko erabiltzen den tresna. Neurtu nahi den piezaren alde biak ondo ipinita daudenean, puntan duen torlojuarekin finkatzen da. Eskuadria ta falsa-eskuadria, betik ori entzun izan dot. Falsa-eskuadria mobiblia, fijo eztana, graduak eitteko. Lar.
fálta. 1. fálta, fáltia. (a). izena. Falta, carencia. Diru faltia dago familixa askotan./ Igarriko dabe zure faltia. ZER(en) falta ia beti. Oso nekez bestela: Beste kotxe bat erosi dau; faltia eukiko zeban da. 2 komentario fálta edérra. (b). esapidea. Buena falta. Aparkamentu baten falta ederra dago./ Neuri be kotxiak falta ederra eitten dost pa. fálta eiñ. (a). du aditza. Hacer falta, necesitar. Ointxe erloju batek falta eitten dost./ Oin gastau, ta falta eitten dabenian eskatu. Ik. sínfalta. 2. fálta, fáltia. (b). izena. NOREN. Akatsa, hutsegitea.   Defecto, fallo. Neure faltaz geratu giñan ekonomikia jarri barik. NOREN faltaz. Bakoitzak jakitteittu bere faltak. Bestien faltak aurreko aldian, guriak bizkarrian. esaera. "Norberaren akatsak ez dira ikusten." (Lar Antz) fálta eiñ. (a). Pelotan, tenisean, etab. txarra egin; futbolean etab. joku-araua hautsi. Azkenengo tantuan falta ein zeban saketik./ Defensa orrek falta asko eitten dau. faltak etara. (a). esapidea. Sacar faltas. Iñoi faltak etaratzen jardutia gustatze jako. 3. fálta izan. (a). da-du aditza. Faltar, carecer. Azukarra falta da ta billa noia./ Zer falta jatzu?/ Zure aittajunai bakarrik falta jakon fraille sartzia. Aditz honek ez ditu -tu eta -tzen aspektuak hartzen; -ko, ostera bai: Oinddio be zeoze faltako jako. "Falta izango", ere bai. NOR eta NOR-NORI, batik bat, baina NOR-NORK bezala ere entzuten da: Ezer falta bozu (edo bajatzu) eskatu. Hilarik PALTA darabil. Ogixa ero gauzia ero palta zanian Elusuko Bentara jute ei zien.
faltáu. (b). dio-du aditza. Iraindu.   Faltar, agraviar. Behin Plazentzian gertatutakoa: badago herriko medikua tabernan kafea hartzen eta inguruan gazte-talde bat ei zebilen zarata baten. Halako baten gazte batek galdetzen dio medikuari:
faltóe, -i, faltóia. (b). adjektiboa. Faltón, -a. Eneban uste ain faltoia zanik.
fáltso, -u, faltsúa. (b). adjektiboa. Falso, -a. Arpegira ondo berba eingosk, baiña kontuz orrekin, faltsu utsa dok eta./ Milla pezetako faltsua sartu doste. Pertsonez zein gauzez.
faltsukeríxa, faltsukerixía. (b). izena. Falsedad. Nai dabenak nai daben ideak euki daixela, baiña neri faltsukerixiak emuten jostak amorrua.
fáma, famía. (a). izena. Fama.
famáu. 1. famáu, famáua. (c). adjektiboa. FAMOSO, FAMAUTAKO. Famatua.   Afamado, -a, famoso, -a. Pelikula ori famaua izan zonan gure gazte-denporan. Gaur egun FAMOSO, -A entzuten da gehiago. Ben.k FAMAUTAKUA darabil esaldi honetan: Abraiñ-errekan sorgiñak egoten ziela, aura famautakua betik, Abraiñ-errekan sorgiñak. 2. famau. (c). du aditza. Fama eman norbaiti edo zerbaiti.   Ensalzar. Enaiz sekula izan Fiteron baiña asko famatzen dabe./ Abade berrixoi famau biarra bazeukan beintzet. famauta egon. (c). Famatu egina egon. Ori Berga guztian famauta zeuan medikuorrekin zebilelako. Orduan orrek bakizu zelako pekatuak zien... (Lar Antz) Fama txarra, goiko» esaldi honetan. Ik. famósa.
famílixa, famílixia. (a). izena. FAMÉLIXA. Familia. Famelixa galanta zan. Eli. famílixia izan. (b). Dar a luz la mujer. "Alakok familixia izen dau"; ero, " Sin. umia izan. Ik. librau.
famósa, famosía. (c). adjektiboa. Neska mutilzaleari, "erreputazio txarrekoari", esan ohi zitzaion.   Decíase de las chicas que no eran excesivamente recatadas o púdicas en su trato con los chicos. Orren ama gaztetan bastante famosia izandakua da. Ik. fándanga.