Hiztegia
argízai. 1. argízai, argízaixa. (a). izena. Argizaria. Cera. Argizaizko figurak saltzen zeuan mutil bat. 2. argízai, argízaixa. (b). izena. Kolore marroixka duen kandela mehe eta malgua, kiribilduta saltzen dena. Candelilla, vela delgada, flexible de color marrón claro. Aitta zanan beratziurrena da ta argizaixa piztu. Sin. txirritola. Ik. kándela.
argizaiobi, argizaiobixa. izena. (Antzuola) "Olata mota bat, bi edo hiru olataren tamainokoa." (Lar Antz). Sin. olata.
argízaiol, argízaiola. (c). izena. Argizaria kiribiltzen den ohola. Tabla en la que se enrosca la candelilla en la iglesia. Estimaziño aundixa dauke argizaiolak.
argízai-tánta, argízai-tántia. (b). izena. Gota de cera derretida. Sin. argízai-négar, kandéla-négar.
ári.
1. ari, aríxa. (a). izena. Hilo.
aríxa eiñ. (b). du aditza. Hilar. Lihoz edo artilez egin izan da gure baserrietan.
arízko, arizkúa. (c). izenlaguna. Liho-hari finezkoa. Dana arizkua, batzuk fiñauak, beste batzuk bastotxuauak. Hil./ Arizko kamixa ta izara edarrak ekarri nittuan arriuan. JJp.
Ik. eunézko. 2. ari, aríxa. (b). izena. Rosca. Tornillo onek arixa ziero gastauta dauke./ Tornilluei arixa etaratzeko makinia dauke. Sin. roska. ari-arixan. esapidea. (Eibar) ARI-ARIRA. "Zerbait egiteko zorian. A punto de, al filo de, justamente. Ari arira egon, ill edo bizi. aríttik pasáu, Arixan korridu. (b). Haria korritu. Correrse la rosca, pasarse de rosca. Tornillo au arittik pasauta dago eta eztago lotzeko modurik. Pertsona bat arittik pasauta dagoela esan ohi da apur bat burutik eginda dagoenean. Gizon jatorra da baina arittik pasau samartuta dago.
arixa artu. (c). Agarrar la rosca. Torlojua harian egoki sartu.
aríxa émon. (c). ARIXA ETARA. Tornilo eta tuerkei haria atera. Roscar tuercas y tornillos. Gure taillerrian tornilloik eztou eitten, beste leku batzutan einddakuei arixa emon bakarrik. arixa ixo. (c). aditza. (Eibar) Haria eho. "Dañar la rosca. Torlojo oni arixa ixo jako larregi estutziakiñ. aríxan égon. (c). Torniloa edo tuerka hariari behar den bezala helduta egon. Estar en rosca. Nekez lotzen da tuerka au ta eztakitt arixan dagon. 3. ari, aríxa. (b). izena. Egurraren zuntza. Fibra. Egurra lelengo-lelengotikan ezautu ein biar da, arixa daukan ala eztaukan. Egurra lantzeko lelengo-lelengo au arixa onela biar dau. Eta egurra, ze lan in biozun, lelengo-lelengo arixa nola dakan. Juantxo. Erramintak len zian aixkorak pe bai, atxurrak pe bai, egurrakin eindakuak, baiña egurra kalidadezkua billau biar izaten zeben, arixa zeukana. Juantxo. Haririk gabeko egurrak ez du gorputzik, eta, beraz, haridunak baino erresistentzia gutxiago dauka, batez ere lana luzetara egin behar badu. Erramintak len zian aixkorak pe bai, atxurrak pe bai, egurrakin eindakuak, baiña egurra kalidadezkua billau biar izaten zeben, arixa zeukana.
arira ebagi. (b). aditza. Hariaren norabidea jarraituta ebaki. 4. ari, aríxa. (c). izena. Hilo de conversación. Arira etorri jatan, da esan ein notsan./ Luak artu nau eta pelikulian arixa galdu dot. aríxa émon. (c). esapidea. Hizketarako bidea eman; baita, amodiorako bidea edo esperantzak eman. "Estas situaciones se daban por culpa de la chica que hablaba o se callaba según le convenía o le apetecía en el momento:
Emakumiak danei arixa emon biar da..." (Aran Gatz). 5. ari. Ik. átai.
aríapeko. 1. aríapeko, aríapekua. (d). izena. (Eibar) Erreka-azpian sortzen den iturria, putzuak agortuz egiten den arrantza oztopatzen duena. Agortzen ekinda laga eiñ biar izan genduan, ariapeko aundixa agertu jakulako. (Etxba Eib).
2. aríapeko, aríapekua. (d). izena. (Eibar) Azpijokoa; merezi ez duenari mesedea egin, merezi duenaren kaltetan. Udaletxian libre geldittu dan plazia zelan emon jetsek orri eta ez Benittori, onek dakixan guztiakin? Epa! emen ariapekua egon dok!
aríatza, aríatzia. (c). izena. (Eibar) Hareatza. "Arenal, playa. Debako ariatzan, itxasora begira etxe txiki bat, zer amets ederra zartzarorako!
arióplano, arióplanua. (c). izena. AREOPLANO. Aeroplano, avión. Adinekoek bakarrik esana. Sin. abióe.
arílddu. (d). du aditza. Harilkatu. Matazak askatu eta hari-pelotak egin. Ovillar, devanar las madejas de lino. Da gero, arilddu esaten jakon, da matazak ein, dda gero tejerua or zeuen, Osintxun eitte zan euna, Tejerokúan. Aniz.
arilketa, arilketia. (d). izena. AILKETA. Matazak askatu eta hari-pelotak egitea, hariltzea. Acción de ovillar, devanando las madejas de hilo. “Goruetia olgetia, ailketia neketia”, olako gauzak, eseerak, eseerak olakotxiak. —Ze zan, lan astuna? —Ba izengo zan eztait nik, erosoik baeuan ba ezer..., dana zan neketia, lan guztiak: laixia, lurretia, jesus, makiña bat bizkarka... barrenetik guenea lur-banastia jasotzen, lur banastia artu bizkarrien da... Juana. Beste aldaera batzuek goruetia, zerratia edo laixetia diote trangetia-ren ordez. Edozein lan jolasa zela, alegia, harilketaren ondoan. Lan gogorra, nonbait.
Ik. arílddu.
arill, arilla. (d). izena. Matazan garbitutako hariaz eginiko hari-pelota. Ovillo. Gero arilla eiñ. JJp. Sin. ari-pelota. Ik. arilketa. arillian batu. (d). aditza. Matazako hariaz pelota osatu. Ovillar. Danak arillian batzen zien etxien, ba onenbeste arill, onenbeste arill eruen zakutan, ta eun kanako eun-piezia, fiña klase bat, ta bastotxua bestia. Hil.
Ik. pelotátu.
arínddu. 1. arinddu. (b). da-du aditza. BURUARÍNDDU. Pisua galdu. Aligerar(se). Poltsikuak majo arindduta etorri giñan bakaziñotatik. Ant. astúndu. 2. arinddu. (c). da aditza. Burua arindu. Perder, más o menos, las facultades mentales. Gure amandriak, arintzen asi zanian, majo jote zeban panderua lapiko tapiakin./ Osasun ona bai, baiña puxkat arindduta egon bia dau./ Bein buruarinddu ezkero, erozer gauza.
arindduta. (c). adberbioa. BURUARÍNDDUTA. Fuera de su sano juicio.
Aittajuna aspalditxuan buru-arindduta ei dauke.
áriñ, aríña. (a). adjektiboa. Pisu gutxikoa. Ligero, -a. Oillolumia baiño ariñaua da./ Pelota ariñekin obeto jokatzen dot. Zenbait hitz konposatutako bigarren elementua. Ant. ástun. Ik. burúariñ, egiñáriñ, erreariñ, kaskáriñ. oillolumia baiño ariñaua. (c). esapidea. Oso arina.
ontza baiño ariñaua. (d). (Oñati) Oso arina. "De menos peso que la lechuza." (Izag Oñ).