Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
puntapalétau. (d). du aditza. Revocar paredes con paleta de albañil. Ik. sarpíau.
púntero, púnterua. (d). izena. Punta zorrotza duen arotz-zintzela.
puntilíkabo, puntilíkabua. (d). adjektiboa. Orratz puntilikabua: alfiler. Ik. órratz.
púntilla, púntillia. (a). izena. Puntilla. Erak puntillia gantxilluan eiñ da nik josi. Maria.
puntokruz, puntokruza. (a). izena. Punto de cruz. Ezkondu zanerako ein zotsan, oso kuadro politta pasillorako puntokruzian. Arizko telak sobrak eta danak eitten zittuan, kuadruak puntokruzian. Maria. PUNTOKRUZIAN, batik bat. Sin. krúzetan.
púntu. 1. púntu, púntua. (a). izena. Punto (de costura, sutura, ortográfico, geográfico, comida, etc.). Iru puntu emun dotse bekokixan. púntua eiñ. (b). Hacer punto, tricotar. Eskutako lana. Puntua eittia be bai. Puntua eitten jardun dau, eskutako lanian jardun dau, eskutako lana eitten. Don. Ik. éskutako lan. 2. púntu, púntua. (a). izena. Punto. Lenenguagandik bi puntura doia Reala.
1. puntúan. (b). PÚNTTUAN. Karta-joku ezaguna.   Al punto. Etxokon Antoniri eztotsa iñok irabazten puntuan./ Punttuan jokatukou? Azentua bietara: puntúan edo púntuan.
2. púntuan. (b). adberbioa. Orain dela gutxi.   Hace poco. Puntuan ikusi dot zure ama./ Ointxe puntuan ein ddau diar Belenek. OINTXE PUNTUAN, adierazkortasun handiagoa eman nahi denean. puntúan beiñ. (c). adberbioa. Sarri.   Con frecuencia. Nik aura puntuan beiñ ikusten dot mozkortuta./ Fubolista ori puntuan beiñ jaok lurrian. Goiko esaldien antzeko testuinguruan, batik bat. Sin. takían potían. puntúan-puntúan. (c). adberbioa. (adierazkorra.) Sarri.   A menudo. Errotiak bi arri, bata azpittik, bestia gaiñetik; arek pikau ein biar puntuan-puntuan. Aniz. púntuko. (c). adberbioa. ANDIK PUNTUKO. Berehala, baina beti lehenaz.   Enseguida, al instante, pero siempre referiéndose al pasado. Lenengo tiro bat entzun zan eta puntuko beste bat./ Gizona il eta andik puntuko il zan andria./ Etxetik asarre urten zan da andik puntuko or dator diru eske, etxetik badoiala ta.
púñeta, púñetia. (c). izena. (arrunkeria.) Puñetas. Ezixok kasoik eiñ, gizurra ta puñetia besteik etxaukak eta. ze puñeta!. (b). interjekzioa. Qué puñetas! Berak ein daixela, ze puñeta.
púpu, pupúa. (a). izena. (haur hizkera.) Mina.   Dolor. Nun daukazu pupua, maitte? Pupua (mugatua) ia beti. Bot xentimoko pupua eta amar duroko trapua. (b). esaera. . (haur hizkera.) Min txikiari benda edo sendagai handia jartzen zaionean esana.
púrga, purgía. (b). izena. Laxante. Purgia artu biakot, iru egunian eztot eiñ eta.
purgatórixo, purgatórixua. (c). izena. Garbitokia.   Purgatorio.
purgazíño, purgazíñuak. (c). izena. Gaitz sexuala.   Blenorragia, purgaciones. Purgaziñuak pasauta dago.
púro, -u, púrua. (a). izena. ZIGARRO PURU, -O. Erretzeko zigarro-puroa.   Puro. Adinekoek ZIGARRO-PURU.
púrra!. 1. purra!. (b). interjekzioa. Voz con la que se llama a las gallinas. Oilluei artalia emon bia jakuenian, purra!, purra!, eiñaz diar eitte jakue. Ant. úxa!. 2. purra. izena. Oiloa, haur hizkeran.
purrust. onomatopeia. (Eibar) "Risotada. Bat-bateko barre zaratia. Txistia kontau orduko
purrustaka. Ik. furrústaka.
purrustara. Ik. furrustára.
púrrut. (c). onomatopeia. Puzkerraren onomatopeia. Egun guztia zabitz purrut eta purrut. Ik. parrát!.
purrutéro, purruterúa. (b). adjektiboa. (haur hizkera.) Puzkartia, haurren artean gehienbat.   Pedorrero, -a; entre niños, mayormente. Kakaiñero!, purrutero! joan emendik! Ik. puzkárrontzi, puzkárti.