Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
enda
enor
enda. juntagailua. (Aramaio) Eta. Karlistak pe diferentiek asen, o falanjistak enda zeak, erregien aldekuek.(Orm Aram). Ik. eta.
endarlai. Ik. irústarbi.
endemas. (c). adberbioa. (Eibar) Batik bat, batez ere.   Sobre todo. Ez zaittut ikusi gura, endemas eranda zatozenian. (Etxba Eib)
endreau. Ik. endrégau.
endredadóre, endredadoría. (c). adjektiboa. ENDREADORE. Enredador, -a, azuzador, -a. Zuen mutikua fiña da baiña endredadore xamarra. Sin. endregatzáile.
endredo, -u. Ik. endrégu.
endregatzáile, endregatzaillía. (c). adjektiboa. ENDREATZAILLE. Enredador, -a, azuzador, -a. Gure errixa bakian bizi zan endregatzaille ori etorri zan arte. Sin. endredadóre.
endrégau. aditza. ENDREDAU, ENDREAU. 1. endregau. (a). dio-zaio aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Nahastu (ileak).   Despeinar(se). Illiak endregau jatzu jertsia jartzerakuan. 2. endregau. (b). du aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Revolver, enredar. Soka guztiak endreau dittue mutikuak./ Etxe guztia endregauta laga dabe. 3. endregau. (b). du aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Norbait bide txarrera eraman, gaizki erakutsi, okertu.   Liar, enredar a alguien. Eskolan zuen mutikuak beste guztiak endregatzeittu./ Zer, baztarrak endregatzera etorri aiz Bergara, ala? 4. endregau. (b). da-du aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Zoratu, burutik egin.   Enredar la cabeza, enloquecer. Aspaldixan ziero endregauta dabill./ Mutiko zapu onek burutik endregauko nau. BURUTIK ENDREGAU, batez ere.
endrégu, endregúa. (c). izena. ENDREDU. Bihalekua.   Molestia, lío, enredo. Aurten ezka zuenera etorriko, endregua besteik eztotsueu emungo ainbeste umekin da./ Herentzia kontuak endregu txarrak emoteittue./ Ainbeste endregu artu ta azkenian ezetarako bez. ENDREGUA ARTU edo EMON, batik bat.
ene!. (b). interjekzioa. Interjección que denota extrañeza, susto, etc. Gogoeta tristeak, oroitzapen mingotsak eta horrelakoak adierazten direnean, azkenean du azentua, eta hiru aldiz ere errepika daiteke: Ené, ené, ené! Ezidazu akordau be eraiñ./ Eneee, zenbat sufridutakua dan andra ori./ Urrengo egunian baldauta. Zelako ostikarak eta, zertzuk artu giñuzen guk. Eneee! Cel. éne ba!. (b). interjekzioa. Ene bada!  Harridura espresioa. Ene eta ene baren artean ez dugu ikusten diferetzia nabarmenik. Agian ikusitako edo gogoratutako zerbait denean eragilea, ene soilik esateko joera dago, eta entzundako zerbait —entzun berria— denean, ene ba.
eneban esango. (c). Ez nuen pentsatuko. Atzoko girua ikusitta, eneban esango.
énero, énerua. (a). izena. Urtarrila.   Enero Sin. ilbeltz.
engáiñau. (a). du aditza. Engañar.
engáiñu, engaiñúa. (b). izena. Engaño. Politikuak engaiñua ugari eta egi gutxi.
éngrudo, éngrudua. (c). izena. Ura eta irina nahastuz egiten den pegamentua.   Engrudo. Aintziñan fubolisten kromuak ura ta irinez pegatzen giñuzen —engrudua esaten jakon— da aaittik bein baiño geixaotan jaten zoskuen xaguak.
enjeneral. ENJENERALMENTE. Ik. jeneralían.
enkanttau, enkanttaua. (c). adjektiboa. Persona creída, satisfecha de sí misma. Sin. satisfetxo Sin. satísfetxo.
enkátxau, enkatxáua. (d). izena. Errekarriz edo beste harri kurioso batzuez eginiko zolua.   Encachado, suelo empedrado de cantos rodados u otras piedras alineadas con precisión Santamaiña ostian enkatxaua dago iri-probetarako./ Aundiki-etxetako ataixetan be enkatxaua egoten da.
enkófrau, enkofráua. (b). izena. Porlana bota aurretik egiten den egurrezko kaxa. Hartara porlana gogortzen denean kaxari eman diogun forma hartuko du.   Encofrado.
enkolau. (a). aditza. Kola eman.   Encolar Armazoia ifintzen da enkolauta; gero ia kolokau eitten da, bisagriakin markuan; lenengo markua ipini bia da. Sebas.