Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
arrokeríxatxo
artajórra
arrokeríxatxo, arrokeríxatxua. (c). izena. Harro egoteko gaia, motiboa. Ez du ia zentzu peioratiborik.   Motivo de orgullo, de vanidad. Gaztetan pelotari ona izandakua da, ta arrokerixatxo ori eukitzen dau kontatzeko./ Aren arrokerixatxua zera izeten da: Donostiara joaten danian Nikolasanian bazkaltzia.
arrókillo, arrókillua. (c). adjektiboa. Harro samarra.   Chulillo, -a. Mutiko ori arrokillo samarra pentsatze jat. Ik. árrosko.
arromuskara. ARROPUSTARA. Ik. erremuskára.
arróputz, arropútza. (b). adjektiboa. Engreído, -a, vanidoso, -a, fanfarrón, -a. Guerra ori tontua ezta izango, baiña arroputz galanta bai.
arrósinka. (c). adberbioa. AARROSINKA. Aharrausika, ahozabalka.   Bostezando. Egun guztia arrosinka nabill, bart lo gutxi ein ddot eta./ Gosiak arrosinka egoten naiz ordubatak aldera. Sin. aózabalka.
arroskara, arroskarie. (Aramaio) Hondonada. Kuatrobientotik onutze an arroskaran ointxe be antxe dau txabolie.(Orm Aram). Ik. errékarro, arro.
árrosko, árroskua. (c). adjektiboa. Harroa.   Muy orgulloso, -a, fanfarrón, -a. Zuzendari berria arrosko xamarra da. Ik. arrókillo.
arrótu. 1. arrótu. (a). da aditza. Envanecerse, engreírse. Kanpoko jentia datorrenian umiak arrotu eitten die. 2. arrótu. (b). da-du aditza. Ahuecar, hinchar, mullir, henchir... Oillarrak lumak arrotuittu./ Esku gaiñeko azal guztia arrotu jat./ Tartia gutxi arrotu da labian./ Autuak auts mordua arrotu zeban./ Orrek bixok kontuak esaten asten dienian auzo guztia arrotzen dabe./ Oillolokia lumak arrotuta. Don. Oso esanahi eremu zabala du. Ik. arro. 3. arrótu. (c). du aditza. Pelotan, pelota atzeratu.   En el juego de la pelota, atrasar la misma. Jo gogor, arrotu pelotia zortziraiño.
arróz, arróza. (a). izena. Arroz.
arrózkoletxe, arrózkoletxia. (b). izena. Arroz con leche. Ale ume, jaizu okelia, gero arrozkoletxia dago ta.
árrua, árruia. (c). izena. Hamabi kilo eta erdi dituen pisu unitatea.   Arroba. Potok zortzi arruako arrixa errez jasotzen juan./ Amar arruatik gora zuan zuen txarrixa. Txerria eta karga-jasotzeko harria neurtu ohi dira gaur arruetan. Ganadua erraldetan.
arruínau. (a). da-du aditza. Arruinar, arruinarse. Jokuan arruinau zan.
artáberde, artáberdia. (c). izena. Berdetan ganajatekotzat ebakitzen den arto gaztea.   Maíz que se corta como forraje para el ganado. Segia artu ta artaberde puxkat ebaitzera noia.
artábirrin, artábirriña. (c). izena. Arto ehotua, baina artirina baino larriagoa, abereen pentsutarako erabiltzen dena.   Maíz triturado. Dagon pentsuik onena: artabirriña. Ik. artírin.
artabízar, artabízarra(k). izena. Artaburuak puntan dituen bizarrak.   Barba del maíz. Mutikotan artabizarrak erretzen giñuzen zigarrotzat.
artabúru. 1. artabúru, artaburúa. (b). izena. Mazorca de maíz. Artaburuak apaingarritzat ikusten die batian bestian. 2. artabúru, artaburúa. (b). izena. (adierazkorra.)

Mozoloa, ergela. Ez du hitz horiek bezain esanahi minbera.   Estúpido, bobo.

Ixilik egon ari, artaburuoi alakuoi.

 3. artabúru, artaburúa. (c). izena. Zenbait etxetan pinu-buruei esaten zaie.   En ciertas casas, aunque parezca ilógico, llámase así a las piñas de pino. Sin. piñú-káskara, piñubúru.
artadi, artadixa. (Eibar) ARTEROI (ARAM.). Encinar.
artágaiñ, artagáiña. (d). izena. Trozo de tallo que va desde la mazorca hasta la flor (ya quitada). Bi ostrokin batzen da artaloria, da gero gelditzen da andik eta burura bittartian beste bi ostro ero iru, da ari esate jako artagaiña. Don. Sin. artápunta.
artáganbara, artáganbaria. (c). izena. ARTAKAMARA (OÑ., LEIN.). Artoa gorde ohi den ganbara. Ik. gánbara.
artájaiki, artájaikixa. (d). izena. ARTAJOKI. Artoa mazoz jotzeko egurrezko plataforma.   Majamaíz. Artajaikixa zuan ola ankadun erredondo bat, azpixan olak-eta zuluak-eta baztarretan esixakin indda, artua joteko. Klem. Sin. artz.