arrótu
arrótu. 1. arrótu. (a). da aditza. Envanecerse, engreírse. Kanpoko jentia datorrenian umiak arrotu eitten die.
2. arrótu. (b). da-du aditza. Ahuecar, hinchar, mullir, henchir... Oillarrak lumak arrotuittu./ Esku gaiñeko azal guztia arrotu jat./ Tartia gutxi arrotu da labian./ Autuak auts mordua arrotu zeban./ Orrek bixok kontuak esaten asten dienian auzo guztia arrotzen dabe./ Oillolokia lumak arrotuta. Don.
Oso esanahi eremu zabala du. Ik. arro. 3. arrótu. (c). du aditza. Pelotan, pelota atzeratu. En el juego de la pelota, atrasar la misma. Jo gogor, arrotu pelotia zortziraiño.