Adjektiboak

Noiz:ig., 12/07/2008 - 21:47, nork:admin
2. jaráiñ, jaráiña. (d). adjektiboa. Eginbeharrak erraz uzten dituena, gauzak bere lekuan lagatzen ez dituena.   Dejado, -a. Mutiko listua da baiña jaraiña./ Gauzak plast! erozein lekutan lagatzeittu; zela izan leike personia ain jaraiña. Gutxi erabilia. Lagia ere esaten da zentzu berdintsuaz.
jardúntsu, jarduntsúa. (c). adjektiboa. Berriketosoa.   Hablador, -a. Orren aitta be jarduntsu bat zuan. Sin. barriketalári, berbátsu.
8. jaso, jasúa. (c). adjektiboa. Itxura onekoa.   De buen porte. Pantxika oinddio andra jasua dago. Adinekoez ia bakarrik. Ezezkoetan, batik bat: jaso-jasua ez egon. (c). esapidea. JAXO-JAXUA EZ EGON. Narrastua, itxura txarrekoa egon. Obrak eitten jiarduek eta etxaukek etxe inguru jaso-jasua.
játor, jatórra. (b). adjektiboa. Pertsona ona eta baliozkoa.   Majo, -a. Migel oso persona jatorra da. Adinekoei ez zaie asko entzuten.
játun, jatúna. (b). adjektiboa. Comilón, -a. Txomin jatun aparta zuan. Ik. tripóso, -a.
3. jausi, jausíxa. (c). adjektiboa. Decaído, -a. Bisitatzen izan naiz da oso jausixa topau dot./ Oso jausíxa dago separau zanetik.
jentétsu, jentetsúa. (c). adjektiboa. Jende askokoa.   Multitudinario. Oso entierru jentetsua izan da.
2. jesúitta, jesúittia. (c). adjektiboa. Hizketan habila. Zentzu despektibo samarra du: hizketan habila, bainazuria edo faltsu samarra. Aspaldittik ezautzen juau. Jesuitta majua dok aura.
jibóso, jibosúa. (c). adjektiboa. Jorobado, giboso. Sin. kórkobadun, korkótx.
2. justu, justúa. (d). adjektiboa. Justo, -a, recto, -a. Gure aitta justua zan, da geuk pe al zan onduen eitten gontsan, baiña periodikua aaztu Osintxun-da juten bagiñan... Hil.
3. káiku, káikua. (d). adjektiboa. Ergela, kirtena. Ixildu ari kaikuoi alakuoi. Galdu samartua.
kakaiñéro, kakaiñerúa. (a). adjektiboa. (haur hizkera.) Kakatia.   Cagón. Ander kakaiñero... Burla gisa, gehienbat. Sin. kákati.
3. kakálardo, kakálardua. (c). adjektiboa. Petrala.   Pelma, latoso, -a. Aspertuta nago ume kakalardo onekin.
2. kakalarri, kakalarríxa. (c). adjektiboa. Zazpikia, lasai egon ezin dena.   Inquieto, -a, de poco asiento. Kokoteraiño najaon ume kakalarri onekin. Adinekoek gutxi erabilia. Bergarako kalean entzun dut, gehienbat. Sin. kakapirri. Ik. zázpiki.
3. kakalarri, kakalarríxa. (c). adjektiboa. Erraz beldurtzen dena.   Miedoso, -a. Enitzakek manifestaziñora joango ire moduko kakalarri batekin.
kakánarro, kakánarrua. (c). adjektiboa. Txikia, nanoa; pertsonez, ia bakarrik.   "Persona físicamente ruin." (Etxba Eib). Bigotedun kakanarro batek ein jostan interrogatorixua.
2. kákati, kákatixa. (b). adjektiboa. Beldurtia.
kakátsu, kakatsúa. (c). adjektiboa. Zazpikia.   Fastidioso, -a, molestón, -a, persona de poca paciencia. Zapatero moduan ona da, baiña kakatsu utsa./ Errelebua aldatu zotsenetik kakatsu bat eindda dago. Ik. kanpolarrósa.
kakóntzi, kakóntzixa. (b). adjektiboa. (adierazkorra.) Kakatia. Ume kakontzi onekin ezin ddot burutu. Haurrez bereziki.

Nahi izanez gero, bilatu berriro.