Hiztegia
zúzen. 1. zuzen. (a). adberbioa. Artez. Recto. Arraia ori eztago zuzen./ Bide au artu eta dana zuzen.
zuzenían joan. (b). Beste inora gabe joan. Ir directamente. Ariznoatik zuzenian joan giñan etxera. 2. zuzen. (a). adberbioa. Behar den bezala, ongi. Bien. Gaur etxuat gauza bat eiñ zuzen./ Aspaldixan zuzen dabill gure neskia.
zúzen egon. (b). esapidea. ZUZEN IBILLI. Estar en lo cierto. Orretan zuzen zare.
Ant. . 3. zuzen, zuzéna. (b). adjektiboa. Formala, zintzoa; umeez, batik bat. De buen comportamiento. Zuen mutikua ezta oso zuzena./ Umiak okerrak geixenak eta zuzenak banakia.
4. zuzen, zuzéna. (b). adjektiboa. Recto, -a, honrado, -a. Joxe zuzenegixa zan mundu onetarako./ Karlistia izenarren gizon zuzena zan.
zuzéndu. 1. zuzendu. (a). da-du aditza. Zuzen jarri. Enderezar(se). Zuzenduizu alkondara ori./ Zutik jarri zan baiña ezin zan zuzendu. Sin. zuzen jarri, zuzen ipiñi. 2. zuzendu. (c). du aditza. Lortu. Conseguir. Nundik zuzendu dozu motxila ori?/ Nundik-andik aixkora bat zuzendu biarrian nago. Sin. jiráu.