Hiztegia
1. sámar. 1. samar, samárra. (c). izena. Brizna de polvo, etc., que se ha introducido en el ojo. Begixan samarra sartu jat eta ia etaratzen dostazun. Ik. gandu. 2. samar, samárra. (c). izena. Behien edo idien bekokian, uhalak minik eman ez diezaien, uztartzeko orduan ezartzen de larruzko pieza zabala. Pieza de cuero blando que se coloca en la frente del ganado uncido para evitar rozaduras. Ekarri samarrak beixak uztartzeko.
2. samar. XAMAR. XAMAR ere entzun daiteke, baina gutxiago.
1. samar. (a). graduatzailea. Bastante. Berandu samar aillegau giñan./ Arro samar dabill aspaldixan.
2. samar, samárra. (a). graduatzailea. Bastante. Mutill ori inuzente samarra da./ Konplikau samarra da maionesa ona eittia.
samartu. (b). da-du aditza. Aditzaren ekintza areagotuxea dagoela adierazten duen hitza. Onezkero akabau samartuko zeben./ Arro samartuta abill.
sámur. 1. samur. (b). adberbioa. Erraz. Fácil. Samur irabazi zostan. Sin. errez. samurréra. (c). adberbioa. Agian aukeraketa istribilua oroituz. Emen lanak samurrera eindda dare, kuidao asko barik.
Inoiz "lanak 'a la samurréra' eiñ " ere entzun ohi da, erdal doinuaz. Agian aukeraketa istribilua oroituz. Sin. errezéra. Ik. aukerátu. 2. samúrra. (b). adjektiboa. Erraza. Fácil. Samurra da txikixak jotia./ Ezta ori lan samurra.
Sin. errez. 3. samúrra. (c). adjektiboa. Tierno, -a, tratándose sobre todo de carne. Oso samurra dago txuleta au. Ant. záill.