Hiztegia
okozbíko, okozbikúa. (d). izena. Okozpea loditzen denean zenbaiti irteten zaion bigarren okotza. Doble barbilla. Mekauben, orrek dauka okozbikua./ Okozbiko galanta azi jako.
ókozpeko, ókozpekua. (c). izena. Okotz azpiko zartada. Golpe bajo la mandíbula. Okozpeko bat emungostat deskidatzen baaiz.
okúrrentzia, okúrrentzia. (b). Ocurrencia. Iñok eztako okurrentziak eukitzeittu./ Zeiñek euki zeban ordu ortan plaiara joateko okurrentzia?
okurrídu. (b). zaio aditza. Bururatu. Zuri bakarrik okurritzen jatzu olako gauzak./ Okurritzia be eztok gutxi.
1. ola, olía. (d). izena. Ferrería. Olan ei zuan joan dan gizaldixan olia. Olak aspalditxo galdu ziren eta lekuizenez aparte hitza ez da erabilia, baina zaharrek badute entzutea, eta baita olagizonena ere. Bestalde, bada auzune bat Elorregitik hurbil Ola izenekoa. Gure datuen arabera, XIX. mendearen erdi aldera ola handi bat egin ze han, martxan jarri ere egin ez zena, atzeratuta geratu baitzen, burdingitzako sistimak zeharo aldatu ziren-eta sasoi hartan.
2. ola. (a). adberbioa. OLAN (EIB.). Honela, horrela. Así. Ola ezin dda bizi.
ola dalakuan. Ik. ala dalakúan. ola ta ola. (c). esapidea. Solaskideak azalpena ezaguna duenean erabiltzen den laburpen formula. Eta etorri jatan esanez ola ta ola zerela etxian eta ia joango nitzan laguntzera.
ola(n) dok ala!. interjekzioa. OLA. Zer uste duzue zuek!? Ze mutillak! Olan dok ala! Lenago ura eruan zenduen da oin gatza nai dozue? (SM Ezten).
olaxe ba! (gure kontuak). esapidea. "Batez ere, zaharrek hitz egitean, isiluneren bat dagoenean edo betegarritzat esaten dute." (Lar Antz).
ola obe. (b). esapidea. Modu horretara hobe. Baita: barik obe, artuta obe, etzanda obe… Jan barik ondo ibiliko ga, baiña janda obe.
3. ola!. 1. ola!. (a). interjekzioa. Hola! Ola, ze moduz zabizte? Agur formularik erabiliena. Kaixo ere oso esana izan da, baina gizonezkoen lagunartean ia bakarrik. Orain kaixo eremu guztietara zabaltzen ari da.
2. ola!. (c). interjekzioa. Harridura espresioa honelakoetan:.
oláko. 1. olako, olakúa. (a). izenlaguna. Honelako, horrelako. Tal como esto. Eztot sekula ikusi olako perretxikuik. Ik. alako. olako olakoik. Ik. aláko alakóik!. 2. olako. Ik. aláko, alako.
oláta. 1. olata, olatía. (d). izena. Ogi berezia, bi edo hiru aldiz eralgitako irinez egina. Hiru puntakoa, gehienetan erdian arrautza batekin, hau ere ogiarekin batera labetik pasatua. Handiagoa eta punta eta arrautza gehiagokoa ere izan omen zitekeen. Elizan eskaintzen zen primerako hiletetan eta. Apaizari ere oparitzen zitzaizkion. Oblada. Mertzedesek diosku Domusantuetan aita pontekoak oparitzen ziela bere besoetakoei. Iru puntako ogixa eitte zan, da arek erregalo emote zien, zuk zeuk, zeuk besotan artutako bati ba Domusantutan emute jakon; aura olatia esaten da. Mertz. Paskua-opilla eta olatia ogi berdinak omen dira, berez. Don.k dio bederatziurrenera ere eramaten zela eta sepulturan jartzen zela olata. Animen ogixa ere deitzen zitzaiola. Ik. paskua-ópill, sepultura. 2. olata, olatía. (d). izena. Ganadu-ostikada (umorezkoa). Coz. Or atzian kontuz ixkuakin, kriston olatak botatze jittuk eta.
Erderazko "hostia"-ren kidea dirudi. Ik. ostikára, petenáda, óstia.
olgeta, olgetia. (d). Diversión.
Hitz ia galdua Bergara aldean. Sin. olgeta. Goruetia olgetia eta ailketia neketia. esaera. Goru lana samurrra zela harilketaren ondoan. Juana olgetan egin. esapidea. (Eibar) OLGETAN IBILLI, JARDUN. "Jugar, divertirse; andar en bromas. Gaur egun gehixago esaten da jolasian egin." (SB Eibetno).