Hiztegia
ofiziále, ofizialía. (d). izena. Oficial, obrero cualificado. Ze irabazte jok zuen taillerrian ofiziale batek?
ófizio, ófiziua. (a). izena. Lanbidea. Oficio. Len ofiziua ikasitta lana izate zan. Oiñ bapez. Azen.: ofízio ere bai.
ofiziua emon. (b). aditza. Ofizio bat ikasi eragin. Gurasuak nik ofiziua ikestia nai zeben, neri ofiziua emotia, ta aura etzeben pentsatzen ofiziua zanik. Martin.
ofiziua ikasi. (b). aditza. Lanbidea ikasi. Bai, arotzeixan ofiziua ikesten ibilitxa nao gerra aurretikan. Ez genduan asko ikesi e. Gero gure kasetara geixao ikesi genduan, zeatxik eze ofiziua ikestera joan, da betik piontzia. Sebas.
ofízioko, ofíziokua. (c). izena. Obrero cualificado. Orren aitta be ofiziokua zan. Azen.: ófizioko ere bai.
ogétaka. (c). zenbatzailea. OÉTAKA. Más de una veintena. Ogetakak il zien bonbia esplotauta.
Bakarrik doanean, OG Ik. -taka(k).
ógi, ogíxa. (a). izena. Pan. Gerra ostean OGI-GOSIA zegoela diosku Ben.k. Orduan ogi-gosia euan. BASARRIKO OGIXA eta KALEKO edo PANADERIXAKO OGIXA berezi ohi dira. Ik. basíllora, ogíbeltz, ogizúri.
ogi-kóskor, ogi-koskórra. (b). izena. Cuscurro de pan. Bolintxotik etxerakuan jaten jat ogi-koskorra. Sin.ogi-mutur. Sin. koskor.
ogíbeltz, ogibéltza. (c). izena. Zahi eta guzti egindako ogia. Pan integral. Makiña bat ogi beltz jandakuak gaittuk gerra ostian.
Sin. zaidun ogi. Ant. ogizúri. Ik. basíllora.
ogíbittarteko, ogíbittartekua. (b). izena. Bocadillo. Preparaidazu taillerrerako ogibittartekua. Bokádillo, -ua ere asko esaten da.
ogídun. 1. ogidun, ogidúna. (c). izena. Ogia banatzen duena. Banaketan aritzen den okindegiko langilea edota baserriko ogia saltzen duena. Laster pasauko da ogiduna ta urteizu kalera.
2. ogidun, ogidúna. (d). izena. Elizara olatak eramaten zituen pertsona hiletetan-eta. Izenda nago ogidun. Len basarrixan ill, eta ogixak, ogi-zestuak buruan, da terzerakua baldin bazan bat, da segundakua bazan bi. Ben. Ik. olata.