Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
narrutalári, narrutalaríxa. (c). izena. Narrujolea.   Follador, -a. Ezpanaundi ori narrutalari ona ei dok. Sin. narru-jotéille, txortalári.
narrutáldi, narrutaldíxa. (c). izena. Narru-jotze saioa. Egundoko narrutaldixa ein juen. Sin. txortáldi.
narrútsik. (c). adberbioa. Narrugorrian.   Desnudo. Gutxi samar erabilia. Sin. billósik, narrugorríxan.
narrútu. 1. narrutu. (b). du aditza. Narrua kendu.   Desollar, pelar. Konejua narrutzen diardu amak. 2. narrutu. (b). du aditza. Desplumar en el juego. Azkoittiar batzun kontra asi giñan musian da narrututa urten giñuan. Gehienetan NARRUTUTA URTEN, baina beste forma batzuk ere bai: Ikusikok, akordau orduko narrutuko abe. 3. narrutu. (c). du aditza. Norbait gogor kritikatu.   Despellejar, criticar duramente. Zenbat aldiz narrutu ete gaittue gure ezjakiñian...
narrutxipítta, narrutxipittía. (d). izena. NARRUTTIPITTA. Larruzko tira mehea. Behiaren samarretik zintzilik egon ohi direnak, adibidez.   Tirilla de cuero. Borlak, ero narruzkuak badie txipittak pe esate jakue, aurrian ebaitta, borlen moduan ebaitta. Txipittak, narrutxipittak. Don. Sin. txipítta.
narru-zopítta, narru-zopittía. (d). izena. Larru txaplata. Ik. zopitta.
nasái. 1. nasái. (b). adberbioa. LASAI. Ancho, holgado, flojo. Oso nasai dauzkat prakak. Elosun LASAI eta honen eratorriak. nasáitxo. (c). adjektiboa. Nasaiegi. Nasaitxo daukat zinturoia. 2. nasái, nasáixa. (c). adjektiboa. Ancho, -a, holgado, -a, flojo, -a. Alkondara nasaixak gustatzen jako./ Ameztei, etxealde nasaixa da, ero ganau-etxe ona da. Don. 3. nasái, nasáixa. (d). adjektiboa. Lasaia.   Tranquilo, -a. "Nasaixa zan ori" tta olakuak entzuten zien lenao; trankilla, puxkat ola arlote samarra ero. Klem. Gaur egun trankilla besterik ez da ia entzuten. Sin. trankill. 4. nasái. (d). adberbioa. Lasai.   Tranquilamente. Ementxe, nasai, iñorako prixa barik. Gipuzkeraz lasai arrunta bada ere hemen nasai oso nekez entzuten da zentzu honetan. Sin. trankill.
nasaittásun, nasaittasúna. (d). izena. Lasaitasuna. Ez da apenas entzuten. Trankilidade bai ostera
nasaittu. aditza. 1. nasaittu. (b). du aditza. Lasaitu.   Aflojar, ensanchar. Prakak estugi neuzkan da nasaitzera eruaittut. zintturóia nasáittu. esapidea. (eufemismoa.) ZINTTURÓIA ESKATU, PRAKAK NASÁITTU. Kaka egin. Zintturoia nasaitzera noia ta belaxe nator. Fintasunez hitz egiten denean erabiliak. 2. nasaittu. (c). da-du aditza. Lasaitu.   Tranquilizar(se). Dirua eskutan ikusi zebanian nasaittu zan. Gutxi erabilia; trankilddu entzuten da. 3. nasaittú, nasaittúa. (c). izena. Lasaitua.   Respiro, desahogo, alivio. Kreditua pagau zebanian arek artu zeban nasaittua./ Diruik etzan agertu baiña nasaittu ederra artu giñuan dokumentuak agertu zienian./ Arek artu zeban nasaittua etzeukala kantzerrik jakin ebanian. Hau, ostera, erabilera arruntekoa da.
Natibittáte eguna. (b). izena. 25 de diciembre, día de la Natividad del Señor. Natibittate, ase ta bete, San Estebantxe, berriz be len letxe. (c). esaera. San Esteban hurrengo eguna da, abenduaren 26a: Gabonak pasatutakoan berriz ere eskasidadea.
natúra, naturía. (c). izena. La vulva de los animales. Gaixua sortu jakon naturan da kendu ein giñuan. Ik. txuringa.
natúral. 1. natural, naturála. (b). adjektiboa. Normal, natural. Auraxe dok personia naturala./ Gaurko berua ezta naturala. naturala dan moduan. (c). esapidea. Normala den bezala. Formula oso erabilia. Naturala dan moduan kokoteraiño jeuan iñon bendian egoten. naturala ez izan (norbait). esapidea. Zentzun gutxikoa, gizalegean jokatzen ez duena izan. Aura ziero naturala dok olako gauzak eitteko?/ Arek erozer gauza, eztok persona naturala ta. 2. natural. (c). adberbioa. Natural, sin afectación. Oso natural egon die ezkonbarrixak./ Monzon ezautu giñuan, orrek eitten zeben euskeria natural. Don.
naturaléza. 1. naturaleza, naturalezía. (b). izena. Naturaleza. Naturalezia asko ondatu da aspaldixan. 2. naturaleza, naturalezía. (c). izena. Izakera fisikoa.   Constitución física. Ainbeste alkol eran da olako osasuna eukitzeko derrior naturaleza gogorrekua biar./ Aren naturalezia eukitzeaittik etxakixat ze emongo neuken. NATURALEZA GOGORRA, batik bat.
náusi. 1. nausi, nausíxa. (b). izena. Nagusia. Etxeko jauna, errentero-baserri baten edo lantegi edo negozio baten jabea.   Dueño, patrón. Taillerrian ori nausixekin ondo konpontzen da./ Nun dago etxeko nausixa? Gauza baten jabea ere bai. Zein dda kotxe orren nausixa? Esanahi honetan ez da asko entzuten. Ik. jábe, ugézaba. Etxe batzutan nausi izatia baiño beste batzutan morroe obe. esaera. (Lar Antz). náusi izan. 1. nausi izan. (b). esapidea. Onena izan.   Ser el, la o lo mejor, el amo. Pelotan Retegi da nausi oinddio./ Janakin artzeko ardaua nausi. 2. nausi izan. (c). esapidea. Agindu (irudizkoa). Gure gazte denporan lana zan nausi, etzan beste kontuik egoten./ Gaur, sekula baiño geixao, dirua dok nausi. 2. nausi, nausíxa. (b). adjektiboa. El mayor (de los hermanos, de la familia, etc.). Anai nausixak golfua urten dau gure familixan. NAUSI 3. nausi, nausíxa. (b). adjektiboa. Adin handikoa.   De mucha edad. Orren gurasuak oso nausixak die. 4. nausi, nausíxa. (b). adjektiboa. Mayor de edad. Nausixak bakarrik pagatzen dabe, umiak ez./ Pelikula ori nausixendako da.