Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
mikotx
minbízi
minbízi, minbizíxa. (d). izena. Cáncer. Minbizixa euki eban arek. Mertz. Oso adinekoek bakarrik. Sin. bizixán, kántzer, lontzena.
mínddu. (b). da-du aditza. Dolerse, hacer doler. Etza ba nerekin mindduta egongo lengunekuagaittik./ Eskua mintzen jata pelotan./ Etzaittut minddu nai.
minéral. 1. mineral, minerála. (c). izena. MIÑERAL. Minerales en polvo o en grano con los que se abonan prados y labradíos. Miñeralakin ondo abonau ezkero bedar fiñaua etortzen da./ Miñeralak urrian preziuan dare. Adinekoek MI Ik. ongárri, abonu. 2. mineral, minerála. (b). izena. Meha-harria.   Mineral. Zulo bat eiñaz baldin badoia, aitza zulatuaz, da minerala etariaz, ba mina-zulua. Don.
minéro, minerúa. (b). izena. Minero.
mingáinluze, mingáinluzia. (c). adjektiboa. Isilik euki beharrekoak gordetzen ez dakiena.   Indiscreto en el hablar. Ari eziozu baezpada be ezer kontau, mingainluze samarra da ta. Lit.: "de lengua larga". komentario 1
mingáiñ.
mingaiña
© Jaione Isazelaia
1. mingáiñ, mingáiña. (a). izena. Mihina. Lengua. Mingaiña etara dost lotsagabe orrek.  miñ eta mingaiñ Sin. gisa entzun ohi dira sarri. 2. mingáiñ, mingáiña. (a). izena. Mihinaren goi partea.   La parte superior de la lengua. Zuri-zurixa daukat mingaiña. 3. mingáiñ, mingáiña. (a). izena. Ganadu mingaina, jaki ezaguna.   Lengua de vacuno. Mingaiña saltsan jan giñuan.
mingárri, mingarríxa. (c). adjektiboa. Doloroso, -a (zentzu ez fisikoan). Mingarrixa da ikastolako umiei erderaz entzutia. Ik. minbéra.