Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
kárabi-zúlo
kardubéra
kárabi-zúlo, kárabi-zulúa. (d). izena. KARABIXA-ZULO. Horno de cal. Elgetan KARABIXA-ZULO. Sin. kárabi.
káradu. (d). du aditza. Soroan karea bota.   Abonar con cal. Soua káradu bia juau. Karetu esatian moduan. Guk káradu. Don. Bitxia. Gutxi erabilia. Sin. karétu.
kara-eskuadra, kara-eskuadria. (c). izena. Zuraz, eskuadran lagatako aldea.   Cara-escuadra. Gero arpegixa, o kara, kara-eskuadra. Kara esan biarrian, euskeraz beintzat, arpegixa bastante ibiltzen dou. Lar.
káraitz, káraitza. (d). izena. KAREAITZ, KARATX. Kare haitza.   Piedra caliza. Karaitza bia da karia eitteko./ Atxeko arrixa bia da; karatxa esate otsau guk. Felix. Sin. karéarri.
karájo!. (b). interjekzioa. Carajo! Ze esaera eta ze karajo! komentario 1
karakasa. Ik. karása.
karaketx. Ik. bolkét.
karákol, karakóla. (a). izena. Caracol. Ik. marráskillo. Au dok paria, karakola ta baria. (b). esaera. Biak antzerakoak direla.
karakote. "Vara con gancho, garfio para recoger frutas. Sagarrak, madarixak eta holakuak hartzeko karakotia: Kakuaz adarrak hartu eta taka! Gaztaiñak eta hurrak barriz zardaixaz. Zardaixaz astindu ondo eta botatakuan jaso." (SB Eibetno).
karákter, karákterra. (a). izena. Carácter. Azen.: kárakter ere bai. Ik. ízate.
karámelo, karámelua. (a). izena. Caramelo. komentario 1
karanba!. (c). interjekzioa. KARANBA. Caramba. Karteria galdu jakela? Karanba-karanba. Emakumeek, batik bat.
karápaixo, karápaixua (Oñ.). . (a). izena. "Torta triangular con huevos; la madrina al sobrino (besuetakuai) en Pascua." (Izag Oñ). Ik. mokotz, paskua-ópill.
karása, karasía. (c). izena. KAKARASA, KARAKASA. Cacareo. Oillo-karasa aundixak die txabolan./ Oilluan kakarasia entzun orduko, jun da artu arrautzak. Eli./ Oilluak karakasa ein ddau. Don. karása eiñ. (c). du aditza. Cacarear. Gure oilluak eztabe karasaik pe eitten. Goiko aldaerak ere bai. karásaka. (c). adberbioa. KAKARASAKA, KARAKASAKA. Cacareando. Karasaka emun dabe gaur oilluak atsalde osua.
kárburo, kárburua. (c). izena. Carburo. Ik. kándill, kínke.
kárda. 1. karda, kardía. (c). izena. Ganaduak kardatzeko eta garbitzeko erabiltzen den metalezko zepiloa. Carda. Ganauak ferixara eruan aurretik kurioso-kurioso garbitzen zien kardiakin.
kardak
© Jaione Isazelaia
2. karda, kardía. (d). izena. Artilea fintzeko den metalezko hagindun tresna.   Carda. Lenengo ardixen illia garbittu, siketu, kardak esate jakona, kardiakin zertu, sitx eindda ipiñi. Aniz. Ik. txarrantxa.
kardabera. Ik. kardubéra.
kardaketan
© Donostia-Kultura, San Telmo Museoa
kardaketa, kardaketia. (c). izena. Artilea kardatze lana. Onek zikiñak darenian (hortzak beteta) obeto eitten da, gutxiao obatze jaue. Kardaketia ezta ondo eitten erreza. Obeto eitten da, gutxiao obatze jaue. Kardaketia ezta ondo eitten erreza. Felipe.
kardántxillo. izena. 1. kardántxillo. (d). izena. Jilguero. Sin. firíngalo, jílgero. 2. kardántxillo, kardántxillua. (d). adjektiboa. (Eibar) Hitzontzia, berritsua. Ondo jarrittako izena iri, kardantxillua. (AAG Eibes)
kardáu, kardatu. 1. kardau. (c). du aditza. Karda pasatuz aberea apaindu.   Cardar. Kardaizu “Apala” tratantia dator da. 2. kardáu. (c). du aditza. KARDATU. Artilea findu kardaz.   Cardar la lana. Kardiakin ondo kardatzen bada lania errezao eitten da. Kardatzaille ona komeni. JJp.