Hiztegia
etxekántal, etxekantála. (c). izena. Etxearen ertza, izkina. Arista vertical de una casa. Bizikletia labandu ta ixa etxekantala jo najuan buruakin./ —Oiñ gerria sortuko balitz, oiñ daren adelantuekiñ, iru egunian akabauko litzakek. —Len be bajezian adelantuak: Karlistadan kaiñonazua San Antoniotik bota ta etxekantala apurtu juan Birekutzian. Klem. Azken gerratea hasi baino egun batzuk lehenago gure amak bigarren karlistada ezagututako biri entzundako solasa. Ik. kántal.
etxéko, etxekúa. (c). izena. Kanpotik etorria izan arren familiakotzat hartzen dena. A pesar de ser advenedizo el que es considerado de la familia. Ni zuenian beti izan naiz etxekua.
etxéko eiñ. (c). esapidea. ETXEKÓTU. Etxeko bihurtu. Urtetan tian etxian bizi arren sekula etzan etxekotu./ Urtetan tian etxian bizi arren sekula etzan etxekotu.
Sin. etxekótu. etxéko izan. (c). esapidea. Etxekoa bezala izan. Gu etxeko Kortatxokuekin, familixako. Hil.
etxékotara joan. (c). esapidea. Familiara bildu. Gabonetan joaten da bakarrik etxekotara.
etxéko búru, etxéko burúa. (d). izena. Cabeza de familia. Gero zelulia, etxian, personako zelulia. Pezetia ero errial bi izete i zan bestiena, ta etxeko buruana iru pezeta ero, pezeta bi ero. Hil.
etxékon, etxékona. (b). izena. ETXOKON, ITXEKON (ELOS.). Baserrietan teilatupe bereko etxebizitza; kalean pisu berdinekoa. (dena dela, hau oso aldakorra da toki batetik bestera) En el caserío, la vivienda contigua que está bajo el mismo techado, en la calle, la(s) vivienda del mismo piso. Joan etxekonera ta gatza ekarri./ Itxekonak alde zeben gu ezkondu baiño zeoze lentxuao. JJp.
Sin. bésteko. Ik. albóko, aldeko. Etxekonekua, beti obia. esaera. (Lar Antz).
etxéko náusi, etxéko nausíxa. (c). izena. Etxeko jauna. El jefe de la familia. Aitta ta ama bixak il jakoz, da oiñ bera da etxeko nausixa.