etxéko
etxéko, etxekúa. (c). izena. Kanpotik etorria izan arren familiakotzat hartzen dena. A pesar de ser advenedizo el que es considerado de la familia. Ni zuenian beti izan naiz etxekua.
etxéko eiñ. (c). esapidea. ETXEKÓTU. Etxeko bihurtu. Urtetan tian etxian bizi arren sekula etzan etxekotu./ Urtetan tian etxian bizi arren sekula etzan etxekotu.
Sin. etxekótu. etxéko izan. (c). esapidea. Etxekoa bezala izan. Gu etxeko Kortatxokuekin, familixako. Hil.
etxékotara joan. (c). esapidea. Familiara bildu. Gabonetan joaten da bakarrik etxekotara.