Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
arpel
árraixa
árraixa, árraixia. (a). Marra.   Raya. Kuaderno guztia arraixaz eta borroiz beteta dauka.
arráixo. ARRÁIÑO. 1. arráixo, arráixua. (b). adjektiboa. ARRÁIÑO. Demonioa.   Condenado, puñetero. (Aunque menos despectivo y más cariñoso). Noiz etorriko ete dok gure mutiko arraixua./ Nun ete dabill txakur arraixo ori? 2. arráixo!. (b). interjekzioa. ARRÁIXUA!, ARRAIÑUA!, ARRANOPOLA!. Recoño, demonios. Arraixua! Neri pasatzeko eztok asko./ Arraixua! Esan da esan da kasoik pez. Esaldi hasieran ia beti. Sin. arránopola!. Ik. árraiñótan!. arráixo. (b). interjekzioa. Gauza bera, baina galdegilearen ondoren. Nun arraixo laga jittuat pa giltzak./ Zela arraixo nai dok flakatu ainbeste janda. arráixuak ezpaittuan!. (c). interjekzioa. ARRÁIXUAK EZPAITTUAN. Arranopola! Esaldiak indartzeko, hauen ostean gehienetan. Oinddiokan entzun bia jostak ederrak, arraixuak ezpaittuan./ Ez aiz bela etorri, arraixuak ezpaittuan.
arraixotan. Ik. árraiñótan!.
arráiztu. (c). du aditza. Sega harriz, arraitzez, zorroztu.   Afilar la guadaña con la piedra. Sega-jokuan anaiak arraizten zotsan segia. Sin. arríttu, ségia zorroztu.
arrakalada, arrakaladia. izena. (Antzuola) "Arropako edo oihaleko urratua. Arrakaladia iñ ddau alkondaran". Sin. arratára.
arrakátu. (d). da aditza. ARRAKÁLDU. Arrakalatu, brintzatu.   Hendirse, resquebrajarse. Laster da azkena txabola arena be, ixa dana arrakatuta dago ta. Mertz. Gutxi erabilia. Brintzatu da ohizkoa.