Amaierako A artikulua da. Beraz, lekuzko kasuetan, NON kasuan izan ezik, galdu egiten du A hori. Bestalde, hitzak lehendik -KO baduenez, NONGO kasuan ez da KO errepikatzen. Hala, beraz, honako hau da erabilera egokia: Arangoenengoan bizi naiz, Arangoenengo lagunak ditut, Gure ama Arangoenengoa da, Arangoenengotik etorri naiz, Arangoenengora noa... Ostera, okerrak dira honelakoak: *Arangoenengoako lagunak ditut, Gure aita *Arangoenengokua da, *Arangoenengoatik etorri naiz, *Arangoenengoara noa

GFAn Ugesarri.

- Arane ("erreka" gabe) aukeratzekotan, Arana izan beharko lukeela dio Euskaltzaindiak. Ahoz Arane eta Aranerreka biak erabiltzen dira eta horregatik auzoa Aranerreka izendatzea erabaki da . - Euskaltzaindia, 2010: "Bi aukera izan litezke kasu honetan: Arana auzoa edo Aranerreka auzoa. Euskal Herri osoan dokumentatzen da Arana toponimoa eta arruntki ahoz Arane eta Arene ditugu. Amaieran -e ageri da deklinabidearen okerreko analisiaren ondorioz artikuluduna denez Arana, baina Araneko, Aranetik, Aranera esan behar delako. Bigarren pausua izaten da Arene esatea bokalen arteko armonia dela medio. Bata zein bestea ez da onargarria. Arana baserri izena ere badenez Aranerreka erabil daiteke auzoa izendatzeko, ahozko erabileran formarik erabiliena Aranerreka dela ematen baitu."

Amaierako A berezkoa du hitzak eta, beraz, deklinabideko kasu guztietan mantenduko du: Aranerreka, Aranerrekak, Aranerrekari, Aranerrekan, Aranerrekako, Aranerrekatik, Aranerrekara

GFAn bereiztu egiten dira ARANE auzoa (auzoaren eremu osoa) HARANE AUZOA (baserriak); ARANERREKA auzo eta/edo izen urbanoa (normalean, herritarrek BOLU izenez ezagutzen duten eremu osoa) eta HARANE ERREKA kalea. Guretzat lehenengo biak ARANERREKA auzoa dira eta laugarrena ARANERREKA kalea. Hirugarrena ez dugu jaso.