úrriñ
Lotutako hitzak berbaren dagokion sarreran erantsita azalduko dira.
úrriñ. 1. urriñ. (a). adberbioa. Urrun. Lejos. Urrin bizi die. Ant. gertu, ur. eréiñ. (a). du aditza. ERÁIÑ, ERIÑ (OS.). Sembrar. Se dice cuando se hace a voleo. Sin embargo cuando se deposita la semilla en un agujero: sartu Akaberaik ezeukan garixan lanak, akaberaik ez. Eriñ, zimaurtu, jorratu, ebai, metatu urrin bárik. (c). esapidea. Gutxi gorabehera, hurbil. Oiñezkero amarrak izango die urrin barik./ Orrek berrogei urte bai, urrin barik./ Zuen mutikua saltsan bazan guria be urrin barik ibilliko zuan.
2. urríñ, urríña. (d). adjektiboa. Urrutikoa. Lejano. Baserri arek oso urriñak die. Klem./ Orrek eta gu senide urriñak ga.
Sin. urriñéko. úrriñen, úrriñena. (d). adjektiboa. Urrutiena. El más lejano. Lezaso da Osintxuko etxeik urriñena./ Baserri danetara joate giñan gabon eskian baitta urriñenera be.
Ant. urren.