éten
Lotutako hitzak berbaren dagokion sarreran erantsita azalduko dira.
éten. 1. eten. (c). da-du aditza. Tentsioan edo tiran dagoen zerbait hautsi. Romper(se) algo que está en tensión. Zapata-sokia eten jat./ Zanen bat daukat etenda.
étenda. 1. étenda. (c). adberbioa. Tiran dagoen zerbait apurtuta. Etenda dago arginddarran kablia. 2. étenda. (c). adberbioa. Neka-neka eginda, lehertuta. Etenda aillegau giñan bakaziñotatik. Ik. pót eiñ, ukatu. 2. éten. (c). du aditza. Interrumpir. Berbetan diarduanian etxako gustatzen etetia.
3. éten. (c). du aditza. "Barrez lehertu. Antoniokin (barrez) eten giñuztanan." (Lar Antz)
4. eten, eténa. (c). izena. Rotura (tratándose de objetos tirantes). Sokiai etena makalune batetik ein jakon.
5. eten, eténa. (d). izena. (Eibar) Hernia. Egin zittuan indarrekin etena egin jako.
etendako, etendakua. "Herniado.
Etendakua ez da gauza lan gogorretarako." (Etxba Eib).