1. eten

Noiz:og., 04/20/2006 - 16:36, nork:juanmartin
éten | etenbárek
1. eten. (c). da-du aditza. Tentsioan edo tiran dagoen zerbait hautsi.   Romper(se) algo que está en tensión. Zapata-sokia eten jat./ Zanen bat daukat etenda. étenda. 1. étenda. (c). adberbioa. Tiran dagoen zerbait apurtuta. Etenda dago arginddarran kablia. 2. étenda. (c). adberbioa. Neka-neka eginda, lehertuta. Etenda aillegau giñan bakaziñotatik. Ik. pót eiñ, ukatu.