atso
Lotutako hitzak berbaren dagokion sarreran erantsita azalduko dira.
1. atso, atsúa. (b). izena. ATXO. Anciana. Ez kasoik eiñ atsuen esanai. Ikutu despektiboa du askotan. ATSO-MASPASA idatzi zuen San Martinek, umorez. Arek ziran ardurak San Roke aurretxuan. Atso-maspasa batzuk ziarduen: «Juan ei dira Bilbora traje luzien eske.» (SM Ezten).
Ant. agúra. átsozar, atsozarra. (b). Atso, baina indartua.
Ant. agúrazar.