Hiztegia
txurten, txurtena. izena. TXORTEN. "Fruitua abarrera lotzen duen kirtentxoa. Gure aittajunak aokaran jate zeban sagar erria, txorten da guzti." (Lar Antz). Sin. mútxikiñ.
txutxu. 1. txutxu, txutxua. izena. (Eibar) Arrautza, haur hizkeran. 2. txútxu, txútxua. (d). izena. (haur hizkera.) (Oñati) Oiloa, haur hizkeran. 3. txutxu, txutxua. (a). izena. (lagunartekoa.) "Pertsona polita eta erakargarria. Bollito." (TSE Berb)
Nor zuan hire aurrian eguana? Hori dok/n hori txutxua! (TSE Berb). 4. txutxu. onomatopeia. (Eibar) "Onomatopeya del rumor, del cotilleo." (SB Eibetno).
txutxúmutxu, txutxúmutxuak. (c). izena. Isileko kontuak. Gutxi erabilia. Ik. áopeko, ixíl-kóntu. txutxumutxuka. (c). adberbioa. Isil-kontuetan.
Eztakit zer dauken, baiña goiz guztia txutxumutxuka dare.
Txutxúrra. (c). izen propioa. San Juan Errekako familia bati ematen zaion izena. Tratantia da Txutxurra./ Elortzakuei Txutxurranekuak esate jakue.
txutxúrrutxu eiñ. (c). du esapidea. Gurdiak atzean pisu gehiegi daramalako burpartika goratu eta atzeak behea jo. Vencer el carro para atrás. Burdi-garuak partikatik urten da txutxurrutxu ein zoskun. Ik. txutxúrrutxuka.