Hiztegia
áo. 1. ao, áua. (a). izena. AGO, ABO. Boca. ao bete agiñekin laga, geldittu. (c). esapidea. Gauza bat uste izan eta beste bat, nahi ez dena, gertatu. Dejar o quedar con un palmo de narices. Aurten Euskal Herrira freskura billa etorri dienak ao bete agiñekin geldittuko zien. áo betían. (c). esapidea. ÁUA BETÍAN. A boca llena, a dos carrillos. Aman ezkutuan armaixora joan, da an ziarduen mutikuak gailletak ao betian jaten. ao zatarréko, ao zatarrekúa. (c). adjektiboa. AO ZATAR. Malhablado, -a. Erdeldun orrek e, ao zatarreko jentia dala, beti maldeziñua ta, zea ta. Don./ Ao zatarra don auraxe be ba, solamentian.
Sin. min zikiñeko. Sin. mín zatarréko. Ant. mín garbíko. ao-bizarrak euki. (c). esapidea. AO ZAPERUA EUKI. Juerga egin biharamunean aho latza izan. Zer, laranja jaten? Ao-bizarrak kentze aldera, ala? . aoko zulora begira egon. (c). esapidea. Norbaiti disimulorik gabe aurpegira begira egon. Mutikuak, aldeizue emendik, neri aoko zulora begira egoteke! . áopian berba eiñ. (c). esapidea. Gaizki ahoskatuz hitz egin. Hablar entre dientes, sin vocalizar bien. Enotsan ezer entendidu, badakizu, aopian berba eitten dau ta. aopian esan. (c). esapidea. Isilka esan. Alabiak etxetik alde ein jauela esan zostan aopian. áotan ártu. (b). esapidea. Norbaitez gaizki hitz egin. Murmurar de alguien. Jentiak aotan artu nau zure kulpaz. aotan ibilli. (c). esapidea. Ser la comidilla. Jentian aotan ibili nai bozu, segi olaxe. aotik kendu. (c). esapidea. Mihi puntatik kendu. Aotik kendu dostazu esan bia nebana. Sin. mín púntatik kéndu. aua neurri. esapidea. (Eibar) "Nahi beste, aukeran. Aua neurri gura daben gauza guztietarako. komentario 1 2. ao, áua. (b). izena. Labana, guraize eta abarren alde zorrotza. Filo. Len junguria zan zabala eta maillukia zorrotza, ta maillukiakin etaratzen jakon segiai aua. Don.
aóbero, aóberua. (b). adjektiboa. Exajeratzeko ohitura duena. Exagerado, -a. Zazpi kiloko erbixa arrapau zebala esan juan aobero arek./ Kontulari ona da, baiña aobero xamarra.
aoberokeríxa, aoberokerixía. (c). izena. Exageración. Kazarixak gizurra eta aoberokerixia ugari. Sin. aokára.
aófiñ, aófiña. (b). adjektiboa. Mokofina. De paladar exquisito, gourmet. Onetik bakarrik jaten dau aofiñ arek.
aokára. 1. aokára, aokaría. (c). izena. Ahokada, exajerazioa. Atzo be Txotxok aokaran batzuk botako jittuan./ Aokaria aokarian gaiñian ibili zuan gau guztia.
Beharbada aokara arruntagoa da eta aoberokerixa finagoa. Sin. aoberokeríxa. 2. aokára, aokaría. (b). izena. Bocado. Bei ori oso noblia da; eztau sekula aokara bat pe iñonetik arrapauko.
aóko sóiñu, aóko sóiñua. (c). izena. Ezpainetako soinua. Filarmónica.
Tomas Markik ederki jote juan aoko soiñua./ Batek aoko soiñua jo ta beste danak korruan dantzan. Sin. ezpanetako soiñu. Sin. filármonika. Ik. eskúko sóiñu.
aóko gózo, aóko gozúa. (c). izena. Buen sabor de boca. Gure aittajuna zanak pastela janda gero etzeban kafeik artzen aoko gozua ez kentzearren. Ant. aóko zátar.
ao-lúrrun, ao-lurrúna. (d). izena. Ahoko usain txarra. Halitosis, mal aliento. Persona batzuk ao-lurrun izugarrixa izaten dabe./ Konfesatzera joan nitzanian atzeraka botatzeko moduko ao-lurruna zeukan abadiak. Galdu samartua. Aóko usain txarra entzuten da orain.
áopeko, áopekuak. (c). izena. Isilean kontatzen diren sekretuak. Confidencias. Aspaldixan zure arreba bixak egundoko aopekuak dauzke. Aopekuak EUKI gehienetan. Aopeko kontuak EUKI ere bai. Sin. ixíl-kóntu. áopekotan ibíli, jardun. (c). esapidea. Elkarri isil-misilka hizketan ari. Andar cuchicheando. Joxepa ta Antoni aopekotan ibilli die meza ostian, da itxuria badago zeoze.
aór. (d). interjekzioa. Hara hor.
Aor etxia, nai bozu jun. Aniz. aór ba. (d). interjekzioa. OR BA. Hara hor bada. He ahí pues. Egindako baieztapena sendotzeko erabilia. Ik. ára!.
ao-sápai, ao-sapáixa. (b). izena. Aho-sabaia, aho barruaren goi partea. Paladar. Ao-sapaixa erre jat esne berogixa eratearren.
aózabal, aózabala. (b). adjektiboa. Esan behar eztakoak edo ganoragabekokeriak esaten dituena. Imprudente en el hablar. Eziozu kasoik eiñ, aozabal utsa da ta. aozabalik egon, geratu. (c). esapidea. Txundituta, liluratuta egon, geratu. Aozabalik egon giñustan denpora guztia Azoreetan ango paisajiakin.
aózabalka. 1. aózabalka, aózabalkia. (b). izena. Bostezo. Konferentzia aspergarri artan, dana zan aozabalkia ta lozurrunkia. 2. aózabalka. (b). adberbioa. Bostezando. Goiz guztia aozabalka pasau dot. Sin. arrósinka.
ao zatarréko, ao zatarrekúa. (c). adjektiboa. AO ZATAR. Malhablado, -a. Erdeldun orrek e, ao zatarreko jentia dala, beti maldeziñua ta, zea ta. Don./ Ao zatarra don auraxe be ba, solamentian.
Sin. min zikiñeko. Sin. mín zatarréko. Ant. mín garbíko.
apáinddu. 1. apainddu. (c). da-du aditza. Dotore jarri. Adornar(se), poner(se) elegante. Erromeixara juan aurretik, orduan be eitten giñuzen alegiñak apaintzeko./ Kardia artu ta apaindduizu beixa ferixara eruateko. altáre nausixán modúan apáindduta. (c). esapidea. Dotore jantzita, orraztuta, pintatuta, doazen emakumeengatik esan ohi da, ironiaz edo kritika guraz. Adornada como el altar mayor. Dícese de las mujeres muy preparadas, con sorna. Ezkondua izan arren or ikusikon edozein astegun buruzurittan altare nausixan moduan apaindduta./ Bai neska, ezautukozu, altare nausixan moduan apaindduta ibiltzen dan puxika bat. 2. apainddu. aditza. Botatako egurrari adaxkak kendu.
Arek botatakuen, trixkia esate ako, urrengo apainketia, arek apainddu. Jose. Sin. sóilddu, triskau.
apainduríxa, apaindurixía. (c). izena. Apaingarria, edergarria. Adorno. Gure gazte-denporan etzuan oin beste apaindurixa, baiña orduan be eitten giñuzen alegiñak dotoretzen./ Andra orrek etxon ibiltzen astegunian be apaindurixa faltaik. Sin. apaingárri.