Hiztegia
zírri, zírrixa. (b). izena. XIRRI. Toque furtivo. Zirri edarrak eitten dotsa kriadiai. Ik. Toribio Etxebarriak nola definitzen duen ZÍRRI EI zírrika. (b). adberbioa. Zirriak egiten.
zirrí-zórro, zirrí-zórrua. (d). onomatopeia. Arnasa hartzerakoan egiten den zarata txarra. Se dice del ronroneo al respirar. Pulmoietatik izurrauta dago. Arnasia artzerakuan egundoko zirri-zorrua etaratzen dau.
zirríborro. 1. zirríborro, zirríborrua. (c). izena. Garabato. Lapitzakin ero zerakin eitten dien borroiak, garabatuak. Zirriborrua besteik eztau eitten orrek eta; umiagaittik. Klem.
2. zirríborro, zirríborrua. (b). izena. (Oñati) "Cosa mal hecha, revuelta. Zirriborro bat eiñ: naaste bat eiñ." (Izag Oñ).
zirrinddára. 1. zirrinddara, zirrinddaría. (d). izena. Lur sail luze eta estua. Franja de terreno larga y estrecha. Kamiño onduan dauke zirrinddara bat ezetarako eztana.
2. zirrinddára, zirrinddaría. (d). izena. Ilara estua, landareena, adibidez. "Fila sutil" (Etxba Eib). Ortu baztarrian erein ddot porru-azi zirrinddara bat.
zírt ero zárt eiñ. (b). esapidea. Erabaki bat hartu. Decidirse por una u otra cosa. Dudan nago, baiña laster zirt ero zart ein biakot.
zírti eta zárta. (c). adberbioa. Kolpeka ezker-eskuma. A golpes. Lengo maixuak zirti eta zarta ibiltze zittuan umiekin.
zirtí-zarta. 1. zirtí-zarta, zirtí-zartia. (d). adjektiboa. Zirt edo zart erraz egiten duen pertsona. Se dice de las personas muy decididas. Pantxika beti izan da zirti-zartia.
2. zirti-zarta. (c). onomatopeia. Jotzearen onomatopeia. Zirti-zarta, egundukuak emun jotxan.
zíttal, zittála. (c). adjektiboa. Jenio gaiztokoa, beti berea egin beharrekoa, inori gaizki opa diona... De pésimo genio, bellaco. "Que hace la suya pero sin brusquedad." (Izag Oñ). Zittalaua da zittalaua gaztaiña lokotza lezkotxe zittala izan. esapidea. (Eibar) Oso zitala izan. (AAG Eibes)
zittáldu. 1. zittaldu. da-du aditza. Volver(se) iracundo, irritable. Lanai laga zotsanetik ziero zittalduta dago.
2. zittaldu. (b). da aditza. Zauria gaiztotu. Enconarse una herida. Urratutxo bat zittaldu ta gaizki ibilli zan.
Ik. gaiztótu.
zittalkeríxa, zittalkerixía. (c). izena. Zitalaren ekintza edo portaera. Bellaquería. Oin be pentsauta eukiko dau zittalkerixan bat.
zizípozo, zizípozua. (c). onomatopeia. ZIZIPAZA, -IA. /s/ edo /z/ren ordez /c/ ahoskatzen dutenez, eta oro har ahoskera problemak dituztenez "zizipozua" edo "cicipozu" (gazteleraz legez ahoskatuta) dutela esan ohi da. Ceceo. Dícese del defecto de pronunciación que consiste en pronunciar la /c/ española en vez de /s/ o /z/ euskaldunes, o algún defecto similar. Fernandon anaiak zizipozo demasa dauka.
zíztriñ, ziztríña. (b). adjektiboa. Argala, geldigorra. Esmirriado, -a, poca cosa, inquieto, -a. Ume ziztriñ onek leporaiño nauka.
ziztro, ziztrua. izena. (Eibar) SISTRO, -UE (LEIN.). "Carnero impotente. Lekuko bakarrari jasotako berbia; badirudi edozein animalixa antzurendako erabili leikela." (SB Eibetno). Leintzen, beriz, potro-alerik ez duen aberea (Lein.).
