Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
txutau
uez
txutau. (a). aditza. Chutar. Txutau zeban eta gol.
txúte, txútia. (b). izena. Baloiari, adibidez, emandako ostikada.   Chut. Ezetz geratu nere txutia.
txutxu. 1. txutxu, txutxua. izena. (Eibar) Arrautza, haur hizkeran. 2. txútxu, txútxua. (d). izena. (haur hizkera.) (Oñati) Oiloa, haur hizkeran. 3. txutxu, txutxua. (a). izena. (lagunartekoa.) "Pertsona polita eta erakargarria.   Bollito." (TSE Berb) Nor zuan hire aurrian eguana? Hori dok/n hori txutxua! (TSE Berb). 4. txutxu. onomatopeia. (Eibar) "Onomatopeya del rumor, del cotilleo." (SB Eibetno).
txutxúmutxu, txutxúmutxuak. (c). izena. Isileko kontuak. Gutxi erabilia. Ik. áopeko, ixíl-kóntu. txutxumutxuka. (c). adberbioa. Isil-kontuetan. Eztakit zer dauken, baiña goiz guztia txutxumutxuka dare.
Txutxúrra. (c). izen propioa. San Juan Errekako familia bati ematen zaion izena. Tratantia da Txutxurra./ Elortzakuei Txutxurranekuak esate jakue.
txutxúrrutxu eiñ. (c). du esapidea. Gurdiak atzean pisu gehiegi daramalako burpartika goratu eta atzeak behea jo.   Vencer el carro para atrás. Burdi-garuak partikatik urten da txutxurrutxu ein zoskun. Ik. txutxúrrutxuka.
txutxúrrutxuka. (c). adberbioa. Juego infantil, que generalmente se practicaba a escondidas de los padres, consistente en colocarse uno en la pértiga del carro y otro(s) en la parte trasera, y subir y bajar. Aittajuna siestan zeuan bittartian txutxurrutxuka ibiltze giñan etxostian. Ik. burpartíka.
-tzeka. (a). atzizkia. (Angiozar) Ik. -t(z)eke.
ua-uau. onomatopeia. (haur hizkera.) Txakurra. Ua-uauk zer eitten dau? (SB Eibetno). Sin. txitxi.
úar, uárra. (c). izena. (Angiozar, Ubera) ÚGAR. Herdoila.   Roña, herrumbre. Ubera ta Anguzarren uarra esate jotsek erdoixai. Sin. órdai.
uártu. (a). da-du aditza. (Angiozar, Ubera) UGÁRTU. Herdoildu.   Roñar(se). Uartutako sarda puntia sartu jako ankatik. Sin. ordáittu.
ubéldu. 1. ubeldu. (d). aditza. Amoratarse. Betondua ubelduta zeukan./ Laster ubelduko jatzu ipurdiko golpia. Beltzittu da erabiliagoa. 2. ubeldu, ubeldúa. (d). izena. Moratón, cardenal. Gorputz guztia ubelduz beteta urten zeban komisarixatik. Beltzittu edo beltzune erabiliagoak dira. Ik. úluna.
Ubera. (a). toponimoa. Bergara eta Elgeta artean dagoen auzoa. Ubera trebera, Elgeta maleta, Anguzar trapuzar, Bergan tronpia ta Antzuelan koipia. (d). esaera. Klem. Garai batean oso ezaguna zen esaera. Ubera-lau, ubera-laua. (c). toponimoa. Uberako kalea eta ingurua. Ubera-lauan amar bat etxe egongo die.
úbeta, úbetia. (d). izena. Errotako andapararen "konportaren" atea.   La compuerta del depósito del molino. Ubetia. Errotan bertan graduau eitten jaue geixao emun ero gutxiao emun ero, ero arrixa gelditzeko. Ubetia izengo zan ba. Don. Etim.: ur+ate, beharbada. Ik. kónporta.
úda, udía. (a). izena. Verano.
udabárri, udabarríxa. (a). izena. Primavera.
udaguen, udaguena. izena. (Eibar) "Udazkena. Baserrietan kalean baino gehiago erabiltzen da berba hau." (AAG Eibes).
udalora, udaloria. izena. . (Eibar) primula vulgaris. Primula, vellorita.
udázken, udázkena. (a). izena. UDATZEN. Otoño. Oso adinekoek UDATZEN edo Uda-atzen ere bai. Uda-atzenian garo-karruak eta alako batzuk bai, besteik etzeuan, garoz kargauta karruak, gurdixak. Sot. Oso adinekoek UDATZEN edo UDA-ATZEN ere bai. UDAGUEN ere entzun daiteke Eibarren eta eskualdeko beste zenbait lekutan, adinekoen ahotan
úel. UAL, UBEL. 1. uel, uéla. (c). izena. Uhala.   Correa de cuero. Uztarrixa lotzeko uela apurtzen danian korapillua eitte jako./ Guk miña esaten dotsau, olako... onetxen moduko zer bat, uelakin barruan lotuta egoten da, taka, taka, taka, arek joten dau. Luis./ Manofrak, eztakit zuk dakizun zelakuak dien, burdiñia ei dauke, koskorrak ei dauzke ta, uela emendik ola, ta au sartu eskuen da, burdiña-koskuak ei dia, manofrak orrek. Ben. Uztarriarenari EDE ere bai. 2. uel, uéla. (d). izena. Anezkari bultza egiteko ehundegiak alde bakoitzean besoei lotuta dituen sokak. Ehuleak soka horiei tira eginez anezka mugitzen du alde batetik bestera.   Cuerda del telar que al tirar de ella el tejedor, la lanzadera recibe los golpes que la hacen circular de un lado a otro de la urdimbre colocando la trama. Eta uala, emendik berakua uala, ta beso au zan ual baten bidez anezkiai bultza eitten otzana. Josu. 3. uel, uéla. (d). izena. Llanta de carro. Uztaua dok ori be; meia danian uela. Burdixai, burdi zorrotzai eitte jakok orrekin, ia plantxa dezentia. Da meia baldin bada uela. Don. Ik. burtúel, llánta. 4. uel, uéla. (d). izena. Burdinazko uztaua.   Aro de metal. Ordenia emun otxanian borreruak, tornuan uela ipiñi lepotik, tornuai emun buelta, zela itto-ben. Hil. (AA BergEus) 5. uel, uéla. (d). izena. Atearen ardatzari hormaren kontra eusten dion altzairuzko xafla.