Hiztegia
txortabar. 1. txortabar, txortabarra. (c). izena. (Eibar) Abar-sorta.
Sin. abar-sórta. 2. txortabar, txortabarra. (d). (Eibar) Antzinako tabakorri klase bat. Oillo-saldia edo dalako orrek eztarri guztia pikatzen jok, orrek aintziñako txortabarrak baiño txarraguak dittuk. (SM Zirik).
txortalári, txortalaríxa. (c). izena. Narru-jolea. Follador,-a. Ori txortalari fiña izangok. Sin. narru-jotéille, narrutalári.
txortáldi, txortaldíxa. (b). izena. Narruta saioa. Sesión de hacer el amor. Bazkalostian txortaldi bat pe eztok txarra izeten./ Bi gaztek, geure begixen aurrian, arek ein juen txortaldixa. Sin. narrutáldi.
txortxor. 1. txortxor. (c). Berriketa hotsaren onom. Berriketa hots horrek molestatzen duenean, batik bat. Klase atzian jarri eta egun guztia txortxor eta txortxor. Sin. txalan-txalan. (Eib.). 2. txortxor, txortxorra. adjektiboa. Pertsona jarduntsua, berritsua, isiltzen ez dena. Ikusiko baziñu zelako txortxorra dan gure mutikua etxian... eta kalian berriz mutua emoten dau./ Ori da gauzia txortxorra! (Lar Antz). 3. txortxor. (c). Txori-kantuaren onom. Etxazpixan dabill bidiarrua txortxor da txortxor.
txósna, txósnia. (c). izena. Txabolatxoa. Kalekoez ia bakarrik. Caseta de feria, de estación, etc. Txosnia ba kasetia ero; ola kale inguruko zera danian, estaziñoko txosnia ero, esan izan zan, banderistian lekua ero. Klem./ Or badare ba txosnak, arek ortuak zien len. Mertz.
txost. 1. txost. (c). interjekzioa. Pelotan, pelota txokoan sakerik ez egiteko moduan sartzen deneko onom. Pelotia kruzau eitte jok orrek, eta batian txost eta bestian txost, zeiñek jaso pelotia./ Txost ein jok, bestela jasoko najuan.
2. txost. onomatopeia. "Meter algo en un sitio." (SB Eibetno).
txostáda, txostadía. (d). izena. Pelotak txokoan sakerik egiten ez dueneko jokaldia. Jugada en que la pelota no bota por dar en el vértice del suelo y la pared. Ogetak botatzen zittuan txostadak etxeuan eruateik.
txotxo. (b). Muchacho, en vocativo. I, txotxó, zeiñek apurtu jok kristala? Izen propio bezala deklinatua. Zenbait familiatan etxeko mutilez esan ohi da; sarri ironiaz eta errieta doinu apur batez: Gaur be gure txótxoi aaztu jako ogixa ekartzia. Erreparatu azentuazioan.
txotxo-bérba, txotxo-berbía. (d). izena. TXOTXOLO-BERBA. Berbetarako era txotxoloa. Mertzedesek Bergarako kalean euskaraz oso gaizki egiten dela diosku honela: Euskera bat dago lotsagarrixa Bergan, e, lotsagarrixa, konpleto. Txotxo-berba konpletua dago Bergan. Dana olakoxe txotxolo-berbia dago Bergan. Mertz./ Txotxolo-berbak dia gaizki esandako berbak. "
txotxólo, -a, txotxolúa, -ía. (a). adjektiboa. Necio, -a, pedante. Bere bizi guztian txotxolo aundi bat izan da.
Ik. txátxala.
txotxoloáldi, txotxoloaldíxa. (c). izena. Norbait txotxolotuta dagoeneko aldia. Período de necedad. Aber noiz pasatze jakon totxoloaldixa.
txotxolokeríxa, txotxolokerixia. (b). izena. Txotxoloaren esana edo ekintza. Necedad. Makiña bat txotxolokerixa esan dau.
txotxopotxo eon. esapidea. "Kontuak esaten gustora egon. Atsalde guztian txotxopotxo eon giñan." (Lar Antz).