Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
txítoka
txixaiñéro
txixaiñéro, txixaiñerúa. (a). adjektiboa. (haur hizkera.) Txixatia (haur.).   Meón, -a. Andereño, txitxaiñero esan dost Gorkak. Burla edo deiki bezala, batik bat. Ik. kakaiñéro, txixáti.
txixá-puxika, txixá-púxikia. (c). izena. PUXIKA. Vejiga. PUXIKA soilik ere bai.
txixáti, txixátixa. (c). adjektiboa. Meón, -a. Ik. txixaiñéro.
txixátoki, txixátokixa. (c). izena. Txiza egiteko lekua.
txókante, txókantia. (c). adjektiboa. Chocante, raro. Gaur egunian ezta txokantia erozein baserrittarrek inglesez jakittia./ Ori baiño gauza txokantiauak ikusittut.
txókatzeko, txókatzekua. (b). izenlaguna. Harritzekoa, harrigarria.   Anormal, extraño. Txokatzekua da Mikel kafia artzera ez etortzia./ Ezta txokatzekua etxe aretatik alde ein nai izatia.
txokáu. (b). zaio aditza. Harritu. Extrañar. Etxata bape txokatzen ainbeste umekin zoratzia. Sin. estráiñau. txokáuta egon. (b). esapidea. Harrituta egon. Txokauta nago zela eztaben diar eitten.