Hiztegia
tartamútu. 1. tartamutu, tartamutúa. (c). izena. Hiztotela. Tartamudo. Anai bixak die tartamutuak. Hiztotelari esaneziña daukana ere esaten zaio. Sin. tartako (Eib.). 2. tartamutu, tartamutúa. (c). izena. Esanezina. Tartamudez. Nerbioso jartzen danian tartamutua eitte jako./ Felipek egundoko tartamutua dauka. TARTAMUTUA EUKI, edo EGIN. Sin. esáneziñ.
tárte, tártia. (b). izena. Bi leku edo gertakariren arteko unea. Espacio entre dos lugares o momentos. Bi klasien artian tartetxo bat izangozue komunera joateko./ Ez ari orren tartian sartu, gaixki urtengok eta.
Ik. bíttarte. tártian izan. (b). esapidea. Partean izan. Estar en el ajo, participar en el asunto. Atzo burrukia egon zan Tartufuan da zuen semia be tartian ei zan.
tárteka. (c). adberbioa. A ratos. Entre medio, entre espacio y espacio. Bakarrik tarteka artzen dau eskribitzeko astixa./ Garisaillak, tarteka, arrixak apurtuta zeren.
tárteko. 1. tárteko, tártekua. (b). izena. Senidea, urrutikoa gehienbat. Pariente, sobre todo referiéndose a los lejanos. Gu lengo Bergako alkatian tartekuak ga./ Eztakitt lengusuak ala ze dien baiña tartekuak bai beintzet. Ik. seníttarte. 2. tarteko, tartekua. (c). izenlaguna. Ez handia eta ez txikia, erdikoa, "ertaina" delakoa. Mediano, el del medio. Eztot ez karuena ta ez merkiena artuko, tartekua./ Kosme iru anai-arrebetatik tartekua da. Ik. bíttarteko, erdiko. 3. tárteko, tártekua. (c). izena. Beraien artekoa, taldekoa. Compinche, colega. Burruka plantak eitten ibili zien bi kuadrillak tartekuak zittuan./ Lapurran tartekuak arrapau dittue baiña lapurra ez. Ik. tártian izan.
tas-tas emon. (a). dio aditza. (haur hizkera.) Jo, pasada eman. Pegar. Geldik ezpazare tas-tas emungotsut.