Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
tánta
tarran
tarran, tarrana. (c). Esnea edo txokolatea egosi ondoren, ontziaren hondarrean eta alboetan itsatsita gelditzen dena. Txokolatia egitten dogunian, tarrana izaten da estimauena. Ik. arroka.
tarrapatan, tarrapatana. adjektiboa. "Pertsona saltseroa, denean sartzen dena. Joakiña tarrapatan bat izen da, danekin sosio itten dala." (Lar Antz).
tarrapatata, tarrapatatia. adjektiboa. "Nabarmentzen denari, bere burua erakusten duenari esaten zaio. Ori da tarrapatatia!" (Lar Antz).
tarrasían. (b). adberbioa. Arrastaka, narrasean.   A arrastras. Ez ekarri tarrasian maixa./ Tarrasian etara giñuan tabernatik. TARRASIAN ETARA, EKARRI... Aktiboa ia bakarrik. Ik. narras.
tarrasko, tarraskue. adjektiboa. (Aramaio) Ganorabakoa. Aze tarraskue ori be, ikusten dok zelan datorren! (Orm Aram).
tarrát!. (b). Ehuna urratzen dela adierazten duen onom. Makurtziaz batera tarrat ein zosten prakak. Ik. arratára.
tart!, dart!. (c). Haustura edo etenduraren onom. Kristal orrek, kontuz ibilli ezian, tart. tart eiñ. (c). aditza. (adierazkorra.) Hautsi, eten. Sokiak tart eiñ da danak ankazgora. tart eindda egon. (c). esapidea. Burutik jota egon. Ori tart eindda dago.
tárta, tártia. (a). izena. Tarta.
tartakarin, tartakariña. "Pelota botona, saltarina.   Pelota jokuan, pelota ariñegixa." (SB Eibetno).
tartako, tartakua. izena. (Eibar) Tartamudo. Ik. tartamutu.
tartamútu. 1. tartamutu, tartamutúa. (c). izena. Hiztotela.   Tartamudo. Anai bixak die tartamutuak. Hiztotelari esaneziña daukana ere esaten zaio. Sin. tartako (Eib.). 2. tartamutu, tartamutúa. (c). izena. Esanezina.   Tartamudez. Nerbioso jartzen danian tartamutua eitte jako./ Felipek egundoko tartamutua dauka. TARTAMUTUA EUKI, edo EGIN. Sin. esáneziñ.