Hiztegia
naigabia emon. esapidea. (Eibar) Doluminak eman. Petrari naigabia emotera juan non eta an topau jonat Andre Madalen kantatzen. (AAG Eibes).
naiko. 1. naiko. graduatzailea. (Leintz) Bastante. Naiko ondo emoten juek bazkaltzen./ Naiko garbixa jak egune. Bergara aldean, ostera, ez da erabiltzen. Bastante esaten da, edo bestela dezente edo samar.
2. naikúa. (a). zenbatzailea. Aski. Suficiente. Oinddio eztozu naikua jan./ Aurten be naikua jente etorri da jaixetara.
naikúa lan. (b). esapidea. Zerbait ez dela erraza izango adierazten duen esapidea, esaldi hasierakoa, normalean. Naikua lan izango dau aurten aprobatzen./ Naikua lan dauka arek bere buruakin.
naikua ta geixegi. (b). esapidea. Gehiegi. más que suficiente. Ixildu zaittez. Naikua ta geixegi daukazu orrekin.
naiko, naikúa. adjektiboa. Hitz konposantuaren bigarren zati bezala(-NAÍKO, -naíkua) nahi duena, pretenditzen duena. Barregarri-naiko liburu bat egin dau, baiña graziaik eztaukanak eztauka./ Aundi-naiko etxia dauka, baiña estilo gutxikua.