naiko
naiko. 1. naiko. graduatzailea. (Leintz) Bastante. Naiko ondo emoten juek bazkaltzen./ Naiko garbixa jak egune. Bergara aldean, ostera, ez da erabiltzen. Bastante esaten da, edo bestela dezente edo samar.
2. naikúa. (a). zenbatzailea. Aski. Suficiente. Oinddio eztozu naikua jan./ Aurten be naikua jente etorri da jaixetara.
naikúa lan. (b). esapidea. Zerbait ez dela erraza izango adierazten duen esapidea, esaldi hasierakoa, normalean. Naikua lan izango dau aurten aprobatzen./ Naikua lan dauka arek bere buruakin.
naikua ta geixegi. (b). esapidea. Gehiegi. más que suficiente. Ixildu zaittez. Naikua ta geixegi daukazu orrekin.