Hiztegia
madarikátu. 1. madarikatu, madarikatúa. (b). adjektiboa. (adierazkorra.) Maldito, -a, puñetero, -a. Txakur madarikatu orrek eztosku lotan laga./ Pasauko al da krisis madarikatu au. Sin. madarigaiñeko, -ue. (Leintz). 2. madarikatu. (d). du aditza. Maldecir. Aditz gisa Egun guztia danagaittik madarikatzen pasatzen dau.
Aditz gisa MADARIKATZEN forma besterik ez dut entzun. Maldiciendo. Egun guztia danagaittik madarikatzen pasatzen dau. komentario 1
mádre, mádria. (d). izena. Sagardoa, txakolina edo ardoa duen barrika edo botila baten hondoan geratzen den batz edo hondarra. Poso.
Mádrill. (a). toponimoa. MADRID. Madrid. Madrillera joan da soldau. Madrilldik edo Madrilletik, Madrilgo, etab. «Madrid» entzuten da gero eta gehiago.
mádura, máduria. (c). izena. Ibaiaren edo errekaren ondoko lautada, ortu-lur ona. Vega, terreno llano contiguo al rio, apropiado para huerta. Piparra artzeko maduria onena. Madura tokizena Agorrosin, Zapatarikua eta San Lorentzo aldeko ibar zabalari ematen zaio. Kontatzen dute behin bergarar batek Elosu aldean ibili ondoren herrira itzuli zenean, zelebre samar ibilita dirudienez, sasi artean pasatu ezinda-eta (ez dakigu zahatoarekin joan zen ala zer), zera esaten zuela madura goraipatuz: Maduria madura, joete Italia!
mái, máixa. (a). izena. Mesa.
basuan jaixo, basuan azi, etxera etorritta amantal zurixa jantzi. Mahaiaren igarkizuna. (Izag Oñ). maiko egin. (c). esapidea. Batzorde bateko (epaimahai batekoa, gehienetan) kide izan. Umiok eta maiko egiten ebenak otzez dardaraka pasau eben arratsalde guztia. (AAG Eibes).
Maietzéko lóra, Maietzéko lórak. (c). izen propioa. LÓRA (OS.), AMABIRJIÑIAN MAIETZEKO LORA. Maiatzean igande arratsaldez egiten zen elizkizuna, zeinetan Amabirjinari loreak botatzen zitzaizkion. Acto religioso que se celebraba cada tarde de domingo de Mayo, en el cual se arrojaban flores a la Virgen Maietzeko Loretan ezkiñan bezperetan beste aspertzen./ Loria eitten zan illuntzian, kanpaia jota, oi dan moduan, maietzian, errosaixua-loria, da bera lorara. Hil.
komentario 1
maikára, maikaría. (b). izena. Mahaikada, mahaia bete jende. Mesa repleta de comensales o comida. Etxe artan maikaria juntatzen die egunero. Mahaia bete janari ere bai: Jesus, au da maikaria jarri dozuna iru lagunendako.
máilla.
1. máilla, máillia. (b). izena. Peldaño, escalón. Illunetan etzeban maillia ikusi tta muturrez aurrera jausi zan.
Ik. armáilla. 2. máilla, máillia. (b). izena. Categoría, rango. Donostiara maillatxua daukan jentia joaten da beraniatzera./ Kostako jak nere maillia arrapatzia.
3. mailla. Ik. katémailla.
maillátu. 1. maillatu. (b). da-du aditza. Abollar(se), magullar(se). Atzo ekarrittako kotxia gaur maillatu dau./ Sagarrak agiakin eretxi ezkero maillatu eitten die.
Ik. aputxúrrau, mazpílddu. 2. maillatu, maillatúa. (b). izena. Abolladura. Maillatua daukan frutiak eztauka estimaziñoik.
máillu, máillua. (b). izena. Esku-mailuka handia. Martillo grande de mano. Sega-mailluakin pikatzen da segia. Gure etxean sega pikatzekoaz esaten da. komentario 1 Ik. maillúka.
maillúkari, maillukaríxa. (c). izena. MAILLUKETARI. Mailukaz lan egiten duen behargina. Martilleador. Errementarixan laguntzaillia izete zan maillukari eitten zebana. Martinetero ere esan izan omen da. MAILL komentario 1
