Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
kaskondu
katakúma, -e
kaskondu. aditza. (Aramaio) Koskortu. Neska/mutil kaskondue. (Orm Aram).
kaso, kásua. (c). izena. Gertaera bitxia. Jakin dozue Uberan pasau dan kasua?/ Kasua pasau jakon Pellori. Sinistia be. Artikulo 33, (entzundakoari) kasoik pez. esaera. "Norbaiti kasorik ez egiteko aholkua ematen zaionean esaten da. Zu lasai, orrekin artikulo treintaitres, kasoik pez." (Lar Antz). káso eiñ. (a). dio aditza. Hacer caso a algo o alguien. Eztost kasoik eiñ parian pasauta./ Lapikuai kaso eiñ.
kásta. 1. kasta, kastía. (b). izena. Casta, raza. Uberako mutillak egundoko kastia dauke./ Kasta oneko txakurra da zuena. 2. kasta, kastía. (c). izena. Jatorria, ondorengo esapidean: ALAKO LEKUTAKO KASTIA IZAN. Halako jatorrikoa izan. Oñatiko kastia za zu be orduan. Mertz.
kastaiña. Ik. gaztáiña.
kastáko, kastakúa. (c). izenlaguna. Kasta onekoa; Pertsonez zein animaliez.   De casta, castizo. Zuen alaba txikixak pe kastakua emoten jok.
kastataráko, kastatarakúa. (d). izena. Arrazatarakoa; Ugalketa eginkizunerako izendatua dagoen aberea.   Animal destinado a la reproducción. Kastatarako ba laga leikek billotx bat adarittarako, ero txal bat ixkotarako, serbitzeko ero. Klem./ Ixko au oso politta da ta kastatarako laga biou. KASTATARAKO IZAN, KASTATARAKO LAGA... Ik. kasta-txákur, kastígau. 1. kasta, kastía. (b). izena. Casta, raza. Uberako mutillak egundoko kastia dauke./ Kasta oneko txakurra da zuena.
kasta-txákur, kasta-txakúrra. (c). izena. Perro de casta. Asko balio daben kasta-txakurrak izaittu Juliok.
kastau. Ik. gastáu.
kastétxe, kastetxía. (d). izena. Hazitarako idiskoak behiak estaltzen dituen lekua, txabola gehienetan. Kastetxia euan Bergaan, Idarretaneko garaje onduan euan kastetxia. Ben. Sin. puésto.
kastiau. Ik. kastígau.
1. kastígau. (a). du aditza. Zigortu.   Castigar. Ama, maixuak errekreo barik kastigau nau.
2. kastígau. (d). du aditza. KASTÍAU. Arrak emea estali. Txakur, koneju eta horrelako abereez, batik bat.   Cruzar, cubrir, tratándose de ciertos animales. kastigau dau, norberaren ekimenez denean.
kastígu. 1. kastigu, kastigúa. (a). izena. Zigorra.   Castigo. Zuen kulpiagaittik danoi kastigua emon dosku maixu mozolo orrek. 2. kastigu, kastigúa. (c). izena. Prenda, en los juegos infantiles. Jokuan, erozeiñ jolasetan galdu dabelako zeoze ipintzen bajako, ba kastigua, alako kastigu. Don.
kastíllano, kastíllanua. (b). izena. Erdalduna, espaineraz egiten duena, nahiz eta andaluza edo naparra izan.   Castellano, español. Kastillano batekin ezkondu zan./ Kastillanuen zera ba, juramentua ta zera ta. Don. Gailegoei normalean gaillego.
kastíllerri, kastíllerrixa. (d). Castilla. Or Kastillerixan-da goizian aguardinttia erateko usadixua jaok. Don.
kástillo. 1. kástillo, kástillua. (b). izena. Castillo. 2. kástillo, kástillua. (c). izena. Enborrez edo zerrategiko oholez egindako pila txukuna. Egundoko kastilluak egoten zittuan Okandi aurrian./ Kastillo bat ero bi eukitzen giñuzen, baiña ziero sekatu artian gutxi; urtian zentimetrua sekatu behar dau natural sekatzeko. Benito. Oholak lodian zentimetroak beste urte egin behar omen ditu gazteluan, natural lehortzeko.
kastillótu. (c). Ebaitta gero kastillotu ein biar izeten die olak sikatu daittien.
katáe, -i,, katáia. (b). izena. KATE. Cadena. Kataia apurtu ta oillo guztiak arrapau zittuen./ Zelako katae politta daukazun. Ik. katanlótu, katanzíri. kataian dagon txakurran moduan. (c). esapidea. Aztoratuta eta zalapartaka. Kataian dagon txakurran moduan jarri jatan. kate motzian lotu. (c). esapidea. Hurbiletik zaindu. Aspadixan andriak kate motzian lotuta jaukak.
katágorri. (d). izena. Ardilla roja. Ik. katamíxar.
katajineta. Ik. jíneta.