Hiztegia
karraskára.
eskilláraso, eskillárasua. (b). izena. Garrulus glandarius. Eskilasoa; kantu ozena eta zakarra duen txori mota. Arrendajo Piñui baztarretan ikusten die eskillarasuak.
1. karraskara, karraskaría. (d). izena. Bele, eskillaraso, itxasantzar eta halako hegaztien oihua. Graznido de cuervos, arrendajos, gansos y otras aves. Gaur, goizaldera itxasantzarren karraskarak entzun die. Eta gisa honetako beste hots eta oihuengatik ere bai.
karraskadia jo. esapidea. (Eibar) "En las peleas de gallos, acobardarse uno de los contendientes y dejar la pelea. Oillarrak bildurtzen danian joten daben kantutik dator izena, kurrurruk! egin biharrian karraskadia botatzen dabelako burrukia galtzen dabenian. Oillar-jokuetatik hartuta, eguneroko beste kontu batzuetarako be erabiltzen da esakera hori, atzera egin dabenaren jokaeria adierazteko." (SB Eibetno). Ik. arrio eiñ. 2. karraskara, karraskaria. izena. "Eztarria garbitzean ateratzen den hotsa, edo eztarria garbitzea. Ik dabik karraskaria, atzo gabian juerga galanta botata!" (Lar Antz).
