Hiztegia
kabézera. 1. kabézera, kabézerak. (c). izena. Arnés que se coloca en la cabeza del ganado caballar, a la que van unidas las riendas. Ipiñixozu kabezerak astuai. Pluralean gehiago.
Ik. rámal. 2. kabézera, kabézerak. (c). izena. Karreristen lehengo burukoa. Chichonera.
kabídu. 1. kabidu. (a). da aditza. Caber. Eztakitt armaixo au kabiduko dan or.
2. kabidu. (c). da aditza. Sosegatu, baretu, konformatu; ironiazko esapideetan, batik bat. Sosegarse, aplacarse, conformarse. Aundigixa zuan errixan kabitzeko ta Madrillera joan zuan./ Trankill, trankill, denporiakin ori be kabidukok.
kabídu-éziñ, kabídu-eziña. (c). izena. Handigura, egonezina. Ansias de triunfar, de grandeza, riqueza, notoriedad... Len tabernia ipiñi zeban, gero dendia, oiñ erlojerixia..., jesus, orrek dauka kabidu-eziña.
Jende artean bultzaka ari denari ere kabidu-eziña daukala esan ohi zaio. Azen.: kabidú-éziñ ere bai. EURE PRAKETAN KABIDU ADI esaten zaio besteen arazoetan muturra sartzen duenari. práketan kabídu ézindda. (c). esapidea. Pozez zoratzen. Batzuetan harrokeria puntu bat adierazten du. Semiak karreria irabazi dabela ta praketan kabidu ezindda jeuan./ Praketan kabidu ezindda jaok kontzejal urten dabelako.
káfe. 1. kafe, kafía. (a). izena. KAPE. Café. KAPE, kápia ere entzunda gaude zaharrei. Azen.: káfia adinekoek.
kafé kónpleto, kafé kónpletua. Kafea, kopa eta puroa.
Sasoi baten asko hartzen zen. Apostu arrunta ere bazen: Atletixak baietz irabazi, kafe konpletua! 2. kafe, kafía. (d). izena. Cafetería. Pentsatzen dozue neska-mutillak kafera-ta? Neu be sekula kafian egoteke ezkondutakua naiz. Ez zan usatzen. Hil.
Orain kafeterixa.
kafésne, kafesnía. (a). izena. KAFÉTESNE, KAFIATESNE, KAFEKOLETXE. Café con leche. Behin Ariznoa tabernan neuk ikusia: sartu da Angiozarko gizon bat eta galdetu dio zerbitzariak:
káiku.
1. káiku, káikua. (d). izena. Ardiak jaisteko ontzia, helduleku bakarra eta barrura begira duena. Zurezkoa nahiz metalikoa. Recipiente para ordeñar ovejas de un solo mango dirigido hacia el interior. Kaikua esate jakuan ontzi bat izate zuan. Kerten bat eukitze juan barrutik. Biribilla bez. -Egurrezkuak? -Gure denporan ez, e; zinkazkuak. Klem.
2. káiku, káikua. (c). izena. Mendira joateko-eta mendigoizaleek erabiltzen duten jaka; gorri-beltza edo berde-beltza, gehienetan. Chaqueta montañera, de color generalmente verdinegro o rojinegro. Kaikua, kaletarrak eta mendira joateko bai, baiña basarrittarrak e, artillezko jertsiak eta bai. Klem.
3. káiku, káikua. (d). adjektiboa. Ergela, kirtena. Ixildu ari kaikuoi alakuoi. Galdu samartua.
káillu, kaillúa. (a). izena. Azal gogorgunea, eskuetakoa, batik bat. Callo. Eskuak kailluz beteta dauzka.
Ez dira berez minberak, babesleak baizik. Txerriaren azalari gaillu.
kaillútu. (c). da-du aditza. Kailuz bete. Ijittuak ankak ondo kaillututa eukittzeittue.
komentario 1
káiña. 1. káiña, káiñia. (a). izena. Caña de pescar. Artu kaiñia ta goazen Ondarruara.
2. káiña, káiñia. (c). izena. La caña del hueso, en contraposición a junta. Nik arrezkero beti kaiñatik ebaten notsan (buztana bildotsari). Kaiñia e, juntatik barik erdittik. Luis.
kaiñáda. 1. kaiñada, kaiñadía. (c). izena. Muina duen hezurra. Cañada, hueso que contiene tuétano. Muna etaratzen jakon azurra kaiñadia izaten dok; kaiñua, erdixan zulua eukitze jok eta. Kaiñadia muna daukana. Klem.
2. kaiñada, kaiñadía. (d). izena. Bernazurra. Tibia. Mugan bera jausi eta kaiñadia apurtu eban. (AAG Eibes).
kaiñeríxa, kaiñerixía. (c). izena. Cañería, caño. Kaiñerixak trabau die ta ur guztia kalian bera dator.
kaiñónazo, kaiñónazua. (c). izena. Cañonazo. Zortzi egunian bautizau barik euki giñuan, kaiñonazua kaiñonazuan geiñian, buenoo, arek zien egunak. Ben.
káiñu, kaiñúa. (c). izena. Soroetan, lurpean aspaldi eginak diren drenajeko urbideak. Caño, en particular el de tierra de labranza. Goldaketarakuan iñoiz golda-muturrak kaiñua arrapau izan dau./ Lengo kaiñu zarrak ondatuta dare.