Hiztegia
inddargárri, inddargarríxa. (c). izena. Indarra ematen duena. Revitalizador. Etorri etxera inddargarri bat artzera, oiñezkero kantsauta egongo zate ta.
inddárka, inddarkía. (d). adjektiboa. Indargea, erkina. Falto de fuerza (sobre todo aplicado a plantas). Letxuga guztiak igartu die; alako inddarka batzuk gelditzen die bizirik. Ik. érkiñ.
inddarkátu. (d). da aditza. Indargetu. Landareez, batez ere. Perder fuerza una planta. Azkenengo euri zakarrak inddarkatuta laga zittuan patatak.
inddarráldi. 1. inddarraldí, inddarraldíxa. (c). izena. Etxe batek edo norbaitek indar handia dueneko aldia. Temporada en que se tiene mucha fuerza. Rominger-ek inddarraldixa aprobetxau dau rekorra batitzeko./ Inddarraldixa dago gure basarrixan.
2. inddarraldi, inddarraldíxa. (c). izena. Indarrezko ahalegina. Intento usando la fuerza. Indarraldixa ein giñuan arrixa mobitzeko, baiña alperrik./ Bi indarraldittan bota giñuan monumentua.
inddártsu. 1. inddartsu, inddartsúa. (b). adjektiboa. De mucha fuerza. Arrijasotzaille ori inddartsua da.
2. inddartsu. (b). adberbioa. Con fuerza. Aurten patatia inddartsu dator. Ik. inddarrian s.v. inddar. Ik. inddarrían.
inddártu. (b). da aditza. Indarra hartu. Fortalecerse. Euskeria puxkat inddartu dala esan leike./ Pago gazte au ezta inddartzen.