Hiztegia
etxerátu. 1. etxerátu. (b). da aditza. Llegar a casa. Erromeixara joan da ta ezta bela etxeratuko.
2. etxerátu. (b). du aditza. Traer a casa. Iru burdi-garo etxeratu giñuzen.
etxezúlo. 1. etxezulo, etxezulúa. (c). adjektiboa. Etxekoia, beti etxean sartuta dagoena. El/la que gusta de estar siempre en casa. Ezkondu zienetik etxezulo batzuk eindda dare./ Aura beti izan da etxezulua.
2. etxezulo, etxezulúa. (c). izena. Zokoan, zuloan dagoen etxea. Aor etxia, nai bozu jun. Etorri giñan orra etxezulo orretara, batian urakiñ da bestian zerakin. Aniz.
3. etxezulo, etxezulúa. (c). Etxea, bertan egotea azpimarratzen den esaldi adierazkorretan. Beti etxezuluan sartuta be ezingo ga egon...
etxé-zúritze, etxé-zúritzia. (b). izena. ETXE-ZURIKETA. El encalado de las paredes de una casa. Len etxe-zuritzian zati bat aiuntamentuak pagatze zeban.
etxóin. (a). dio-du aditza. ITXOIN, ITXEIN, ITXAIN, ETXAIN.... Itxaron. Esperar Etxoin puxkat, belaxe nator da.
Edozenbat aldaera du: itxoin, itxein, itxain, etxain...
etxoiñáldi, etxoiñaldíxa. (b). izena. Itxoiten emandako denboraldia. Rato de espera. Etxoiñaldixa ein notsun, da etziñan agertu.
etxóste, etxóstia. (b). izena. Etxearen atze parteko lekunea. El espacio de la parte trasera de la casa. Umiak etxostian dabitz jolasian. Azen.: étxoste ere bai. Ant. etxéaurre. Ik. etxabúru. lotsía étxostian. (c). esapidea. Norbaitek lotsarik ez duela azpimarratzeko erabilia. Egundoko desfalkua eiñ tailerrian da ala be bera artzekuekin. Badakik, lotsia etxostian.
Baita edukaziñua, borondatia, etab. etxostian.
etze(g)ittu. "Biziatu, zerbaiterako joera izan". Ori etzegittuta dao makinan jokatzen./ Dirua besteik ez, eta domekan be lanea jun biar. Oixe da diruakin etzegittuta eotia. (Lar Antz).
étziñ. (a). da-du aditza. ÉTZAN. Tumbar(se). Zelaixan etzin dda beixa./ Garixa ziero etzin ein dau aiziak. Don.
étzindda. (a). ÉTZANDA. Tumbado. étzinddako bárriak. (d). esapidea. Barre izugarriak, lurrean etzateko modukoak edo. Neri berba eraitten (erderaz), da nik dana aldrebes. Baiña belaxe ikesi neban e. Arek etzinddako barriak eitte zittuen, etziñ bai... Aniz.
etziñáldi, etziñaldíxa. (c). izena. ETZANÁLDI. Etzanda igarotako unea. Rato en el que se permanece acostado, bien en la siesta o en otro momento. San Fermiñetatik gentozela etziñaldi edarra ein giñuan Lizarrustiko pagopian.
eukálitu, eukálitua. (b). izena. . EUKALITRU. Eucaliptus globulus. Eucalipto. Zenbaitek "eukálitru" deitzen dio. Kanpotik ekarritakoa bada ere, dezente dago Euskal Herrian, kostaldean batez ere. Bergara aldean zeuden sailak, 85eko izozteak ihartu zituen. Eukalitu lurrunak onak dira katarroak biguntzeko.
éuki. 1. euki. (a). du aditza. Tener. "Dirua euki" ulertzen da zenbait testuingurutan. Aura Mekolaldeko fabrikan ero ta, itxuria arek euki eingo zuan. JJp.
Daukanak dauka, eztaukanak baleuka. (d). esaera. Daukanari darixo. esaera. "Zer edo zer daukanak ezagun izaten duela. Kriston BMWia erosi dau aldamenekuak. Daukanari darixo. Ezer eztaukanak emon gura (edo gogua). esaera. "Ezer ez duenak beti borondate ona." (Lar Antz)
Inon emuna urrixa, obe da norberan eukixa. esaera. (Antzuola) Inoren menpe egotea txarra da." (Lar Antz). órrek dáuka eukíxa. (c). esapidea. Ugari daukala. Keixa arbola orrek dauka eukixa.
Fruituez bakarrik entzun dut. 2. euki. (c). du aditza. Hizkuntzak jakin. Ni seminaixuan egon nitzan frailletan da, erderaik ez geunkan, antxe puxkat ikasi entenditzeko beste. Don./ Baxilion alabiak iru idioma ei dauzka
estúdixuak éuki. (c). esapidea. Tener estudios. Etzeukan estudixoik pe ta errekauak eitten asi zan. 3. euki. (b). du aditza. Mus jokoan nahi, onartu. "Quiero" en el mus.