Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
erríko
erromat
erríko, errikúa. (d). izena. ERRI-UME. Hospiziokoa. Aren amak asi-ban, “Biurri” esate otxen bat, filarmonikia jote eban; da gero, nik eztakitt nora zan aura, sekula geixao nora danik. Etzan etxekua e; errikua ero. Aniz. Gutxi entzuna. Sin. erri-ume, kajáko, óspizioko, sasíko.
erriko taberna, erriko tabernia. (c). izena. (Eibar) La taberna del pueblo. Erriko tabernia errematera atara dabe. "Como en otros pueblos, también la había en Eibar." (Etxba Eib)
erríko éskola, erríko éskolia. (c). izena. Eskola publikoa. Bergan ibilittakua da eskolan, erriko eskolan.
errí-lur, errí-lúrra(k). izena. Udalaren lurrak.   Terreno comunal propiedad del municipio. Elusu aldian badie oinddio erri-lurrak. Pluralean ia beti. Ik. auzó-lur, erri-báso.
erripa, erripie, -a. izena. (Leintz, Oñati) ERREPA (EIB.). Aldapa.   Pendiente, cuesta. Ik. aldápa.
erri-ume, erri-umia. izena. (Antzuola) "Hospizioko umea." (Lar Antz) Sin. erríko.
érrixo, érrixua. (c). izena. Itsasadarra, errioa.  "Estuario. Ondarruako errixuan gora, Berriaturaiñok.
érro, errúa. (b). izena. Errapeko titi bakoitza.   Cada uno de los pezones de la ubre. Erro ederrak dauzka bei pinttiak.
erróbakar, erróbakarra. (c). izena. Erro bakarra duen aberea. Behi edo ardiez, batik bat. Osatu oso gutxi e; geratzen die erro barik. Makiña bat ardi egoten da errobakarra. Luis. Zenbait baserritarrek elkarri adarjoka, berdekerian dabiltzanean: Onek, errobakarra izan arren, esne ona emongo jok. Zakilagatik, jakina.
errobéro, erroberúa. (c). izena. ERREBÉRO. Egosi gabeko esne jaitsi berria.   Leche recién ordeñada y sin hervir. Erreberua dok esnia jatxi berrixa egosteke. Don.
erroeta, erroetie. izena. (Aramaio) Erregutada, ogi-xerra. Ogixe zer?, olako erroetatxo bat, da bera artue ta, ez ogixe.(Orm Aram).
errogátiba, errogátibak. (c). izena. ERREBÁTIBA. Rogativas. Sikutian kontra errogatibak onak izango die, baiña erregadixua askoz txarraua ez. Don.k eta adineko askok errebátiba diote.
erróiba, erroibía. (c). izena. Mastitis, mamitis, endurecimiento de las glándulas mamarias en las recien paridas. Beixa erroibiakin daukau ta urberuakin kurioso kurioso garbittu bia jako./ Erroibia beste bat, txarrena, “mamitis”. Errepeko infeziñua. Enr. Behiak, ardiak, etab. Pertsonez ez da esaten, normalean. ERROIBIAK ELDU edo OBATU, batez ere.
. (c). izen propioa. Roque. Aspaldixan etxuat Agarregoiko Erroke ikusi. r-z hasten den izen asko erabili izan da aurrean bokala duela: Errafael, Erremundo, Erroman, Urrufiño...
Erróma. (b). toponimoa. Roma. Oiñ erozeiñ joaten da Erromara.
erromai. Ik. erómai.
Erróman. (c). izen propioa. Román. Ik. .
erromania
© Asier Sarasua
errómana, errómania. (d). izena. RÓMANA. Romana, utensilio para pesar consistente en una barra que se suspende mediante un gancho. Erak gaztiak zien denporan neskak pixatzia; garizuman aber pixuan irabazi in daben... erromaniakin (barreak). Don. Ik. néskak píxatzia.
erromaria
© Jaione Isazelaia
erromára, erromaría. (b). izena. ERREMÁRA (OS.). Esparru bateko atea.   Cancilla. Lau bos(t) bat langa aldenik alden, ori da erromaria./ Beste erromara batzuk ate moduan zabaltzen die./ Dana erremaria zan orduan. Ataira etorriko jatzun bestela ganau mordua, nunbaittekuak. Aniz. Langadunari erromara langaduna ere deitzen zaio.
erromára-lánga, erromára-lángia. (c). izena. Erromarak duen zeharkako esola bakoitza.   Cada uno de los travesaños que componen la cancilla. Beixak bi erromara-langa apurtu ta ies ein juan. Sin. lánga.