erromára

© Jaione Isazelaia
erromára, erromaría. (b). izena. ERREMÁRA (OS.). Esparru bateko atea.   Cancilla. Lau bos(t) bat langa aldenik alden, ori da erromaria./ Beste erromara batzuk ate moduan zabaltzen die./ Dana erremaria zan orduan. Ataira etorriko jatzun bestela ganau mordua, nunbaittekuak. Aniz. Langadunari erromara langaduna ere deitzen zaio.