Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
érreka
errémat
errémat. 1. erremat, erremáta. (d). izena. Azken ikutua.   El remate final. Erreumiakin izurrauta zebillen, da gaiñetik pulmonixia arrapau zeban, da aretxek emun zotsan erremata./ Kalera bizi izatia izan zan aren erremata. Normalean "golpe de gracia", azken txarra zentzuan erabiltzen da, baina ez beti: Etxia ixa akabauta dago, baiña oinddio eztotse emon erremata. Mugatuan batik bat. 2. erremat, erremáta. (d). du-dio izena. ERROMAT. Enkantea.   Subasta, remate. Aintziñan sarri izate zittuan errematak; esate baterako erribasotako egurrak subastan ero errematian urtetze juan. Alako egunian erremata dagola anunziatzen zuan. Klem. Errematak pospoloak beste irauten omen zuen: Poxpolua piztu eta aura emendau bittartian: nik ogei duro pagauko juat, bestiak ogetamar. errematían úrten. (d). du aditza. Subastarse, salir en subasta.
errematían úrten. (d). du aditza. Subastarse, salir en subasta.
errématxau. (b). aditza. Remachar.
errématxe, errématxia. (b). izena. Remache. Burdixan ualan kontran ifintzen zan txapia erredonduan, an errematxiakin. Jen.
erreme. (d). adberbioa. (Eibar) "Con ardor, apasionadamente. Lana eiñ erreme, baserriko kontua.
erremedíxau. (c). du aditza. Erremedioa ipini, hobetu. Azkenengo euri onek asko erremedixau jok ortua. Klem.
erremeiu. Ik. erraméru.
erremeixa. Ik. erroméixa.
errémeixo, errémeixua. (b). izena. Remedio. Einddakua eindda dago ta orrek eztauka erremeixoik./ Erremeixua zein ddan baneki... errémeixua jarri. (b). aditza. ERRÉMEIXUA IPIÑI. Remediar.