Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
emon
endredadóre
endredadóre, endredadoría. (c). adjektiboa. ENDREADORE. Enredador, -a, azuzador, -a. Zuen mutikua fiña da baiña endredadore xamarra. Sin. endregatzáile.
endredo, -u. Ik. endrégu.
endregatzáile, endregatzaillía. (c). adjektiboa. ENDREATZAILLE. Enredador, -a, azuzador, -a. Gure errixa bakian bizi zan endregatzaille ori etorri zan arte. Sin. endredadóre.
endrégau. aditza. ENDREDAU, ENDREAU. 1. endregau. (a). dio-zaio aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Nahastu (ileak).   Despeinar(se). Illiak endregau jatzu jertsia jartzerakuan. 2. endregau. (b). du aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Revolver, enredar. Soka guztiak endreau dittue mutikuak./ Etxe guztia endregauta laga dabe. 3. endregau. (b). du aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Norbait bide txarrera eraman, gaizki erakutsi, okertu.   Liar, enredar a alguien. Eskolan zuen mutikuak beste guztiak endregatzeittu./ Zer, baztarrak endregatzera etorri aiz Bergara, ala? 4. endregau. (b). da-du aditza. ENDREDAU, ENDREAU. Zoratu, burutik egin.   Enredar la cabeza, enloquecer. Aspaldixan ziero endregauta dabill./ Mutiko zapu onek burutik endregauko nau. BURUTIK ENDREGAU, batez ere.