Hiztegia
elórrarantza. ELÓRRANTZA (ESANAGOA). 1. elórrarantza, elórrarantzia. (c). izena. ELORRANTZA. Lahar edo sasiei zenbaitek ematen dion izen jenerikoa. Zarza, zarzal. Elorrantza artetik urten ezindda kristonak ein giñuzen. Askok sasi, lar, eta arantza edo arantzarte sinonimo gisa erabili ohi du.
2. elorrarantza, elorrarantzía. (d). izena. ELORRANTZA. Espino albar. Sin. elórrarantza zuri.
elórrarantza beltz, elórrarantza beltza. (c). izena. . ELÓRRANTZA BELTZ, ARAN BELTZ. Prunus spinosa. Elorri beltza. Espino negro. Okan tximilloak (aranak, patxarana egiteko erabili ohi direnak) ematen dituen sastraka eztakatsua. Ikus ondorengo esaera. Sin. arantza beltz.(?) Arantza beltza loran dago, artua ereitteko giro dago. (d). esaera. Artoa noiz erein behar duen gogora ekartzen duen esaera. Oharra: lan hau amaitzear dagoelarik, lagun batek diost arantza beltzak ez duela fruiturik ematen. Arantza beltzaren landarea, eta aranak ematen dituena, bi direla, nahiz eta itxuraz antzekoak. (?).
Ik. okán txímillo.
Elorrixo. (a). Durangaldeko herria. Ik. Ittúrri Nausíxa. elorrixo ikusi. (c). esapidea. (Oñati) ELORRIXO JUAN BARIK IKUSI. Gorriak ikusi. "Elorrixo ikusita naok ni: vió negras.
eltxaior, eltxaiorra. (d). adjektiboa. (Angiozar) Temosoa. Frankoa edo noblea ez dena. Zela izan leike personia ain eltxaiorra!
eltxaiorkerixa, eltxaiorkerixia. (d). izena. (Angiozar) Azpikeria, tema. Juan egin bier jonat, eltxaiorkerixetan ibili barik.
éltxar, eltxárra. (d). izena. Okela ustelarazten duen euli handiaren arrautza. Huevo de moscón que hace pudrir la carne. Euli aundixak ipintzeittuan arrautzak die eltxarrak; okeliai arrak eitte jako. Klem./ Eltxarra e, arra eitte jakonian zeozei; eltxarra eindda dao. Aragixai eulixak pikau ta. Don. Sagarrari, babari eta gariari ere egiten omen zaio eltxarra. Ori garixai eltxarra eittia esate jako. Berotu dalako ero... zaartutakuan da. Don. Baban momorro gehiago esaten omen da. Momorrua eittia, baban zela aundixao ikusten dan, momorrua esan be eitten da. Don. Koko ere bai. Babianai kokua be esate ako. Don. Ik. euliáundi.
éltxo, eltxúa. (b). izena. Iluntze sargorietan multzo handitan ibiltzen den eulitxo txikia. Mosquito que vuela en grandes bandadas en los anocheceres calurosos Bizikeletan nentorrela eltxua sartu jat begixan.
emakúme, emakumía. (a). izena. De sexo femenino, mujer. Emakumia geixao i dago gizonezkua baiño.
Sin. andrakúme, andrázko. Ant. gizakúme, gizonézko. Emakumiak bere edertasuna jantzitta dauka. esaera. "Emakumea berez da polita, ez du ezer behar ederra egoteko." (Lar Antz)
emakumien gaitz, emakumien gaitza. (d). izena. EMAKUMIEN ZERA. Sífilis. Emakumien gaitza arrapau juan Bilbon ero, eta bere burua il juan. Klem. Sin. gizonen gaitz, sífilis.
éme. 1. eme, emía. (a). adjektiboa. Hembra. Ant. ar. 2. eme, emía. (d). adjektiboa. Emakume itxurako gizonez esan ohi da. Se dice de los hombres de modales femeninos. Gizon argixa da, eme samarra izatia eze.
eme-eme berba eiñ. (c). Oso leun hitz egin. Leunkeriaz, askotan Arek eme-eme berba eingosk, baiña gero berak nai dabena eingo jok. 3. eme, emia. (Eibar) "Herramienta hembra. Hainbat gauzatan, pieza batek beste bat bere barruan hartzeko zulua edo eregiunia daben piezia, esate baterako trokel emia." (SB Eibetno)
émeki, émekixa. (d). izena. Neskenak omen diren zaletasun edo jarrerak dituen mutila. Marichica Neskena imitatzen dabena, koziñeketan eiñ ero anderiakin ibilli, orri émekixa. Don. Zenbaitek maritxu ere esan ohi du zentzu honetan.
Ant. marí-mútill.
émen. AMEN. 1. emen. (a). adberbioa. AMEN. Aquí. 2. emen. (c). AMEN. Honetan. Emen basuan ezta sekula perretikuik egoten.
Emen basuan ezta sekula perretxikuik egoten./ Emen etxian eztou sekula txakurrik euki
émendai, émendaixa. (d). izena. Antzinako emakumeen buruko zapia. Orduko emakumiak emuteben nik oiñ daukaten beste urte berrogetamar urtekin bai, gitxiaokin. Gero agiñik pez, buruko emendaixa jantzitta, erropa luze-luze gona aundi batzuk, beste... txanbria esate jakon, beste amantal aundi bat. Mertz.
eméndau. AMENDAU. 1. eméndau. (a). du aditza. AMÉNDAU. Itzali. Apagar. Argixa emendau oera joan aurretik. Sin. atxingi, atzeiñ (Ang.), itxungi (Lein.), amatau (Eib.) Ik. itzáli. 2. emendau. (d). da aditza. Amaitu. Dana sorgiña zan orduan. Personak zien, tontolapiko pilla bat. Da gero pistolia jarri zanian dana ziero amendau. Mertz.
emendíkalde, emendíkaldia. (b). izena. Hemengo aldea, hemendiko aldea. La parte de aquí. Errekian emendikaldia guria da ta andikaldia zuena. Ant. andíkalde.