Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
dí-dá!. (c). onomatopeia. "Ziszás, onomatopeya del acto de golpear." (Etxba Eib). Di-da, bi muturreko emon jotsan da lurrera. Ik. da!.
di-di-di. onomatopeia. TI-TI-TI. "Tartamudez; no poder decir algo correctamente.   Esan ezina. Azkenian berba eiñeran be, di-di-di-di urtetzen desta, ezin esan." (SB Eibetno)
diábru. 1. diabru, diabrúa. (a). izena. El diablo. Infernuko diabrua baiño okerraua da. Etsaixa ere deitzen zitzaion eliz giroan. Ik. txerren. diábru gúztiak bat éindda be oláko olakóik. (d). esapidea. Expresión de asombro. diabrua baiño okerraua izan. esapidea. Oso okerra, bihurria izan. Diabrua baiño okerraua zan txikittan. 2. diabru, diabrúa. (a). adjektiboa. Okerra.   Travieso, -a. Mutiko diabru onekin ezin ddot burutu. "Díabru" da zenbait pertsona bihurriren ezizena. Ik. demoníentro, demonío, démontre.
diabrukeríxa. 1. diabrukerixa, diabrukerixía. (b). izena. Sorginkeria.   Diablura, misterio, fatalidad. Motor onek badauka diabrukerixan bat ez arrankatzeko. Sin. demoníokerixa. 2. diabrukerixa, diabrukerixía. (b). izena. Bihurrikeria.   Diablura, travesura. Txikittan makiña bat diabrukerixa einddakua da. Sin. demoníokerixa.
díar, diárra. (a). izena. Deiadarra.   Grito, llamada en voz alta. Baten baten diarra entzun da./ Polizian kontrako diarrak eittue manifestaziñuan. Ik. dei. díar eiñ. (a). dio aditza. Deiadar egin, deitu.   Llamar. Biar, goizeko zazpiretan diar eidazu./ Barzelonatik diar ein ddotsue telefonotik. Ik. déittu. díarka. (a). Gritando, llamando a gritos. Umiak diarka baten dabitz./ Manuel, ama zuri diarka dabill.
dibersíño, dibersiñúa. (b). izena. Diversión.
dibertídu. (a). da-du aditza. Divertir-se.
dibujo. 1. díbujo, díbujua. (a). izena. Marrazkia. 2. díbujo, díbujua. (a). izena. Egurraren hariek sortzen duten marrazkia. Au erdiko biotza da, ezta, da onek emetikan baztarrera asko be dibujo ero lora, beta loratsuaua dau. Juantxo. Ik. lora.
die-kanpo, die-kanpue. izena. (Aramaio) Garai bateko ezkontza bidaia. Die-kanpoa juetie, ba orduen juete zan egun bireko ero noabaittea. (Orm Aram). Etim.: "Día de campo".
diférente, diférentia. (a). adjektiboa. Diferente. Bi anaiak oso diferentiak die. Sin. desbardiñ.
diférentetu. (c). da aditza. Volverse diferente una cosa. Bizimodua lendik asko diferentetu da.
diférentzia, diférentzia. (a). izena. Desberdintasuna, aldea.   Diferencia. Diferentzia aundixa etara zotsan. Sin. alde.
difizill. Ik. fázill.
dífuntu, -o, -a, dífuntua, -ia. (b). izena. DEFUNTU (G), DEFUNTA (E). Difunto, -a. Difuntuak pe botau eitten dabe erri batzuetan./ Uriona difuntuak irabazi juan urte aretan karreria. Defuntu, -a ere bai adinekoek. Ik. zána.
dilín-dalán. (c). onomatopeia. TILIN-TALAN. Intxarri, txilin edo kanpai hotsaren onomatopeia. Abadia ta monagillua badoiaz dilin-dalan konjurua eittera.
dínbi-dánba. (b). onomatopeia. Mailuka soinua eta horrelakoak adierazten duen onomatopeia.   Onomatopeya del martilleo, etc. Ermentarixak eta kriauak dinbi-danba ziarduen suteixan.
dínbili-dánbala. 1. dinbili-danbala. (c). onomatopeia. Ibilera baldarraren onomatopeia.   Adverbio onomatopéico que indica andares más o menos torpes. Elusura Otabetan. Joliin, lelengo ibilli bedarra batzen tximiñua bezelaxe... da gero oiñez dinbili-danbala izardi batian Elusura erromeixara. Cel. (AA BergEus, 336. o.)../ Oinddio aura egunero juaten dok kalera dinbili-danbala. 2. dinbili-danbala. Ik. díngili-dángala.
dínbirri-dánbarra. 1. dinbirri-danbarra. (c). onomatopeia. Onom. del estruendo, del ruido en el andar, etc. Ez ibilli bota aundixokin dinbirri-danbarra pasilluan ziar. 2. dinbírri-dánbarra, dinbírri-dánbarria. (c). izena. Estruendo. Goiko pisuan bart egundoko dinbirri-danbarria izan da./ Odiatu dago ta laster asiko da dinbirri-danbarria.
dindiliska. Ik. txíntxilizka.
dindirrixa
© Gorka Ortega
díndirri, díndirrixa. (d). izena. Sudurretako izerdia.   Moquillo. Surretatik dindirrixa, katarrua... Surretako dindirrixa, izardixa beti, “moquillo”. Don.