Hiztegia
damútu. (b). da-zaio aditza. Arrepentirse. Auraxe i zan urkamendixa; zela miiña paparrian bera etara-ban; ta sekula etxakola damutu. Hil. (AA BergEus)./ Ondo damutu jakon seme-alabei euskeraz erakutsi ez izana./ Zu ibili ola ta biar ero etzi damutuko jatzu./ Guardasola artu, bestela damutuko zate.
Adinekoek NOR-NORI ia beti. Gazteek NOR gehiago. Ik. garbátu, dámu izan.
1. dan. 1. dan, dána. (a). izenlaguna. Todo. Dana nai tta azkenian bapez./ Gizon danak aretxi begira./ Danak busti dia./ Ezin danen gustua eiñ. Ik. gúzti. dána biarréko, dana biarrekúa. (b). izenlaguna. Dena beharrekoa, badaezpadakoa, nola halakoa. No del todo satisfactorio, de dudosa calidad. dána biarrían. (b). adberbioa. Badaezpadan, ez oso ongi. Así así, regular. Nerbixotatik pe lengo antzian, osasunez be badakizu... bai, dana biarrian nabill.
dana gurako, dana gurakua. (c). (Eibar, Leintz) Handinahia.
Dana-gurako, ase ezindako arrapatzaille gaizto bat aren uezaba. (AAG Eibes). danai emonda. (c). adberbioa. Gehiegikeria guztiei emanda, kontrola galduta. Alaba zarrena be danai emonda ei dabil, drogia, erana... danétik. (b). De todo. Denda orretan danetik dago./ Danetik probau bia da. 2. dan, dana. (a). Barritxu orrek dana ta eztana esan dau. Barritxu orrek dana ta eztana esan dau.
dána dála. (c). juntagailua. De todos modos. Joatekotan gaittun baiña dana dala abixaigun bezperan.
dána daláko, dána dalakúa. (b). O lo (el, la) que fuere. Zu, enago notekin konforme eta diretoriakin ero dana dalakuakin egon nai dot. Gehienetan ero dana dalakua.
2. dan. (a). Kanpai-hotsa, ate-joka eta abarren onom. Dan-dan-dan, irukua joten dabenian danok mezetara.
danagurako, danagurakua. (b). adjektiboa. (Eibar, Leintz) Gutiziatsua, aseezina. Codicioso, -a, ambicioso, -a, insaciable. Danagurako, aseezindako arrapatzaille gaizto bat aren uezaba. (Etxba Eib)
dánba!. (b). onomatopeia. "Tirotsaren, kolpearen eta abarren onomatopeia. Oillagorrak urten zostan da danba! danba! Lurrera./ Lelengo politto jo genduan atia, baiña geruago danba-danba." (SB Eibetno)
danbára, danbaría. (b). izena. DAUNBÁRA. Danbada, zerbaitek jausterakoan edo txoke egiterakoan ateratzen duen zarata ozena. Ruido sonoro que producen los objetos al chocar, caer, etc. Etxetik entzun neban farolak jausterakuan etara zeban danbaria.
Ik. danbatéko.
danbarrára, danbarraría. (b). izena. Danbarrada. "Estrépito como de un trueno, de artillería." (Azkue). Goiko pisuan egundoko danbarraria entzun dot bart, armaixua jausi balitz moduan.
danbatéko. 1. danbateko, danbatekúa. (c). izena. Txokearen ondoriozko kolpea. Golpe a consecuencia de un choque. Danbateko ederra emon jotsak kotxiai arbolian kontra.
2. danbateko, danbatekúa. (c). izena. Danbara. Ruido de choque Sin. danbára.
danbólin-txístu, danbólin-txístua. (c). izena. TANBÓLIN-TXÍSTU, TXANBOLIN-TXISTU. El conjunto de txistu y tamboril. Bastidak danbolin-txistua ederki jote zeban. Txistuari berari ere danboliñ-txistu deitu ohi zaio.
Ik. txúntxun, txístu.
danbóliñ.
1. danbolíñ, danbolíña. (c). izena. Gaztainak erretzeko danborra. Tambor para asar castañas. Len danboliñian erretzen zien gaztaiñak. Sin. erré-gáldara. 2. danbolíñ, danbolíña. (c). izena. TXANBÓLIN. Tamboril. Badaki txistua ta danboliña joten. Ik. Txánbolin. lagunarteko danboliña izan. (c). esapidea. AURRENENGO DANBOLIÑA IZAN. Lagunartean umorea jartzen duena izan. Pisto zan gure lagunarteko danboliña./ Berbetan zelebria, beti barria darixola, ta jai eta jolas guztietan aurrenengo danboliña. (SM Zirik)
dánbor, danbórra. (c). izena. TÁNBOR (ORAIN ENTZUNAGOA). Tambor. Txikittan erregiak danborra ekarri zosten.
danegandu. aditza. (Eibar) Orokortu, hedatu, zabaldu.
Makiñak danegandu dittue gauza asko (AAG Eibes).
daneráko. 1. danerako. (a). Para todo. Orrek danerako balio dau. 2. danerako, danerakúa. (b). izenlaguna. Denetarikoa, edozein klasetakoa. De todo. Ameriketan be danerako jentia dago: aberatsak, pobriak.../ Urdiñak, txaltxak, onduak... danerakuak topau dittugu.
danga-dánga. (c). DRANGA-DRÁNGA. Trago handiak eginez edaten dela adierazten duen onom. Pitxarra esku bixekin artu eta danga-danga eran neban.
dangára, dangaría. (d). izena. Trago. Baietz dangara baten botilla osua eran. Gutxi erabilia. Sin. trágo.
dántza, dantzía. (a). izena. Danza, baile. Dantza berri bat ikasi dot./ Dantzia dago frontoian. dantzan eiñ. (a). aditza. Bailar.
