1. dan
1. dan, dána. (a). izenlaguna. Todo. Dana nai tta azkenian bapez./ Gizon danak aretxi begira./ Danak busti dia./ Ezin danen gustua eiñ. Ik. gúzti. dána biarréko, dana biarrekúa. (b). izenlaguna. Dena beharrekoa, badaezpadakoa, nola halakoa. No del todo satisfactorio, de dudosa calidad. dána biarrían. (b). adberbioa. Badaezpadan, ez oso ongi. Así así, regular. Nerbixotatik pe lengo antzian, osasunez be badakizu... bai, dana biarrian nabill.
dana gurako, dana gurakua. (c). (Eibar, Leintz) Handinahia.
Dana-gurako, ase ezindako arrapatzaille gaizto bat aren uezaba. (AAG Eibes). danai emonda. (c). adberbioa. Gehiegikeria guztiei emanda, kontrola galduta. Alaba zarrena be danai emonda ei dabil, drogia, erana... danétik. (b). De todo. Denda orretan danetik dago./ Danetik probau bia da.