Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
bígun
billósik
bígun. 1. bigun, biguna. (a). adjektiboa. Blando, -a. Oe au bigunegixa da./ Oso negu biguna doia. 2. bigun. (b). adberbioa. Blandamente. Oso bigun tratatzeittu umiak.
bigúndu. (a). da-du aditza. Ablandar(se).
bigungárri, bigungarríxa. (c). izena. Almohadillas o cualquier cosa blanda o suave que se pone para amortiguar el roce entre botellas, en el lomo de los burros, etc. Zapatan bigungarrin bat ipiñi biakot, miñ emuten doste eta.
bigunkerixa, bigunkerixia. (b). izena. Blandura excesiva. Ezta ona umiekin bigunkerixetan ibiltzia.
biguntásun, biguntasúna. (b). izena. Blandura, ternura. Aurtengo madarixak eztauke iñoizko biguntasun aura.
bigúnuna. BIGÚNUNE. 1. bigúnuna, bigúnunia. (c). izena. Zona blanda. Oso gogorra zeuan txuletia, baiña bigununak pe bazeuzkan. 2. bigúnuna, bigúnunia. (c). izena. BIGÚNUNE. Punto flaco, momento de apuro. Aitta il jakuenian an joan jakuen pratikantia terrenuak erosi naixan, bigununia aprobetxatzera. Sin. argáluna.
biguri, bigurixe. izena. (Leintz) Migura. Muérdago Ik. miúra.
bijilíxa, bijilixía. (b). izena. Haragia jan behar ez den eguna.   Vigilia. Aste Santuko barikuak bijilixa egunak./ Biar bijilixa da ta arraiña erosi. bijilixa eiñ. aditza. Hacer vigilia.
bikáiñ. 1. bikáiñ, bikáiña. (c). adjektiboa. Oso ona.   Excelente, hermosísimo. Txal bikaiña daukau zaltaixan. 2. bikáiñ. (c). adberbioa. Oso ongi. Bikaiñ jokatu dau Zezeagak. Gutxi erabilia.
bíki, bíkixa(k). izena. BIRKI (LEIN.). Gemelo(s), mellizo(s). Mariak bikixak eukittu./ Anai bikixa il jako. Ik. íruki.
bikialdi, bikialdíxa. (c). Bikiak eduki direneko aldia. Bi bikialdi izan zittuan bata bestian atzian.
bikoitz. Ik. bíkotx.
bikóte, bikotía. (c). izena. Biko taldea.   Grupo de dos. Zazpi urteko neskatillia ta zortziko mutikua, bikote politta./ Bi ondo beltz aundi ekarrittu. Azelakotxe bikotia. Bikote, irukote edo irukonde, laukote, etab. Ez da senar-emazte edo pareja esateko erabili ohi. Ik. irukóte.
bíkoti, bíkotixa. (d). izena. Bikoitza.   Doble. Etxe onekua ero zera baldin bazan, arrio bi; arrio bikotixa, aura ba grandia zan. Gure aittajauna ori arrio bikua ei zan. Ben./ Iru susa topau najittuan, edarrak, bat bikotixa gaiñera. Hitz ia galdua. Ik. bíkotx.
bikotxa
© Gorka Ortega
bíkotx, bíkotxa. (c). BIKOITZ. Bi atal edo parte berdin dituena.   Doble, compuesto de dos partes. Arrautza au gorringo-bikotxa da./ Batzuk potro bakarrak izateittuk eta beste batzuk potro bikotxak./ Basarri batzuk bizitza bakarrekuak die ta beste batzuk bikotxak (edo bi bizitzakuak)./ Aurten amar bikotx eta iru irukotx jaio zittuan (bildotsak). Bergaran BIKOITZ ere entzun daiteke, Leintz aldera BIKOTX. Ik. bíkoti, irúkotx.
Bílbo. (a). toponimoa. Bilbao. bértan bílbo!. (c). Zerbait bitxia ikusitakoan
bili, bilixa. izena. (Eibar) Etxeko ahatea. Ik. páitta. bili-bili. 1. bili-bili, bili-bilixa. (Eibar) "Haur-hizkeran, ahatea. Ikusizu, bili-bili mamatan. 2. bili-bili. "Llamada para atraer patos y ánades." (SB Eibetno).
billa. (a). posposizioa. En busca (de), a la busca (de). Perretxiku billa nabill./ Zure billa nator. billa joan. (b). aditza. BILLA ETORRI, JARDUN, IBILLI, BILLAKA. BILLA JOAN, ETORRI, JARDUN, IBILLI. BÍLLAKA. (b). Buscando Atsalde guztia billaka ta billaka jardun giñuan, baiña alperrik. Ik. billáu.
billáu. (a). du aditza. Bilatu.   Buscar?, encontrar. Antiajuak bilau ezindda nabill./ Perretxiku pillia billau neban. Erdaraz "buscar" eta "encontrar" bereizten badira ere, Bergaran, gaur behintzat, "buscar" billa ibilli esan ohi da, batik bat, eta "encontrar" billau edo topau. Lengunian treberian billa nebillela e billau najuan morokill-galdaría, burdiñazko galdaria. Don./ Mandazaiñen batzui urria galdu, eta gero ulixa basarrikuak billau zebela, eta orduan gogortu ziela basarri ortakuak. Klem. Ik. topáu.
billoba, billobia. "Nieto." (Lar Antz)