belaunbúru, belaunburúa. (c). izena. Rodilla, extremo de la rodilla.Belaunburua aundittuta daukat.
beláundu. (d). da aditza. Eroritako landarea (artoa, garia...) berriro zutitu arkua eginez. Levantarse el trigo, el maíz, etc., caído, formando arco.Artua udabarrixan aiziak bota zeban da oin belaunduta dago.