Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
arrábixa
arráma-ázur
arráma-ázur, arráma-ázurra. (d). izena. Hueso trasversal de la cadera de vacuno. Arrama-azurra esate jakok goiko trabesekuai, ta an juten dok aren puntan ori bola ori sartuta, arrama-azurrian ijeria; ijeria dok berakua, atzeko anketan. Aurrian “besapalia” esaten jakok. Don. Ik. ijera, mókor.
arrámarra, arrámarria. (d). izena. (eufemismoa.) ZARRAMARRA. Haserretutakoan egiten den eztabaida.   Discusión. Guk geuk ezkiñuan sekula “i” usau bez (hiketan egin andra-gizonen artean). Guk pe itten giñuzen arramarrak, berrogeta amabost urtian alkarrekin bizi izen giñan, berrogeta amabost urte, batian aixkire ta bestian asarre, baiña “"i"” sekula bez. Ben.
arramatada, arramatadia. "Ofensiva, ataque. Gure txakurrak txakur haundi bat ikusittakuan lehelengo arramatadia ein, eta gero arek frente emoten baetsan, ezkutau." (SB Eibetno).
arramill, arrámilla. (d). izena. (Oñati) "Piedra suelta que se precipita por una pendiente." (Izag Oñ). Ik. amíll.
arranak
© Jaione Isazelaia
árran, arrána. (c). izena. Ardi-ezkila, intxarria baino handiagoa eta dunba baino txikiagoa.   Cencerro de oveja. Ardixen arran-otsa entzuten da. Enrike Enrike artzainak dio lehen intxarri bakarrik erabili ohi zela, baina arran esaten ikasi dutela. Baita arranbittarte eta arrantxiki ere. Geuk pe oiñ bixetara esaten dotseu. Len intxarrixak esaten gontsana oiñ e arranak, arranbittartiak pe esaten dotseu e orrei erdikuoi, arranbittartiak, arrantxikixak... Ik. dúnba, íntxarri. arrana euki. esapidea. (Oñati) Ahots indartsua eta desatsegina izan. Orrek dauka arrana! arranak jotia. esapidea. (Leintz) Antzinako ohitura: ezkonberriak ohera erretiratzen zirenean, «lagunek» etxe aurrean ematen zuten kontzertua, arranak, lapikoak eta abar astinduz. Ik. zenzerráda.